Het gaat hier natuurlijk over het fenomeen huwelijk. In een huwelijk verstaan we de liefde en verbondenheid tussen twee mensen.
Ok, dat wil ik nog aanvaarden, maar zoals we al te vaak meemaken de laatste jaren zijn er ontzettend veel schijnhuwelijken. Maar ik zou hier al een paar onderscheiden willen maken.
Ten eerste vind ik het perfect mogelijk dat iemand van allochtone of autochtone afkomst zijn partner zoekt in het buitenland. Het is niet dat iemand van allochtone afkomst is dat hij/zij niet geschikt is of niet in het land mag verblijven. Allochtonen kunnen perfect de cultuur van het land waarin ze gaan wonen kennen, aanvaarden en zich op enkele gebieden aanpassen. Tenslotte, België blijft een multi-cultureel land waarin alle mensen welkom zijn.
Ten tweede zouden we eigenlijk ook strenger moeten zijn tegen deze genaamde schijnhuwelijken. Rijst hier echter het probleem van: Is dit nu een schijnhuwelijk of niet? Je kan dit niet bepalen volgens bepaalde regels of zeggen van: Dit is een schijnhuwelijk en dat niet. Zoiets is gewoonweg onmogelijk en zelfs discrimerend tegenover die mensen. Daardoor vrees ik dat die problematiek niet opgelost zal raken.
Laat ons maar zeggen dat we moeten vertrouwen op de liefde tussen twee mensen en niet op de mening van een jury die uitmaakt of er wel degelijk liefde is.
Laten we even verdraagzaam zijn en twee mensen die van elkaar houden van elkaar genieten. Daar dient een huwelijk toch voor?