actualiteitsforums - Enkele post bekijken - En toen kwam er toch nog een Forza Flandria

En toen kwam er toch nog een Forza Flandria

Lang droomde rechts van een krachtenbundeling, lang bleef het versnipperd. De N-VA zuigt nu alles wat zich rechts van centrum-rechts ophield op. En loodst daarmee antipolitiek en extreemrechts in een nieuw, Vlaams blok.

Als een stofzuiger zoog de N-VA gisteren LDD en Vlaams Belang op. Dat laat zich het best zien in de provincie Antwerpen. Voor de Kamer verloor Vlaams Belang er 9 procent (van 16 naar 7 procent). LDD, dat niet meer opkwam, had 2,3 procent te geef. De partij van Bart De Wever won er meer dan 8 procent bij en sprong daarmee ver boven de 30,7 procent van de vorige keer.

Nog duidelijker werd het aanzuigeffect van de N-VA voor de Vlaamse verkiezingen in de provincie Antwerpen. Vlaams Belang verliest er 12 procent, LDD 5 procent, N-VA wint er 20 procent bij. Het reservoir van uiterst rechts (VB) en rechtse proteststemmers (LDD) tekent bijna integraal voor de forse aanwinst van de N-VA.

Bart De Wever heeft daarmee behalve een huzarenstukje ook de vervulling van een oude, rechtse droom gerealiseerd. Rechts van centrumrechts werd er eind de jaren tachtig, begin negentig in Vlaanderen luidop gedagdroomd van een Forza Flandria.

Dat kwam in eerste instantie uit de koker van PVV-voorzitter Guy Verhofstadt die zich altijd stuk liep op de macht van de centrumrechtse zuilendemocratie (CVP/PSC en PS/SP). Hij lonkte naar versterking op rechts en zette daarvoor behalve een economisch neoliberaal ook een communautair verhaal in de etalage. De ‘V’ van Vrijheid en Vooruitgang werd daarom in de nieuwe partijnaam ook de ‘V’ van Vlaanderen.

Heel kortstondig hadden sommige Vlaams Blokkers en hun intellectuele compagnons de route à la Lode Claes en de rechterzijde van de Volksunie er wel oren naar. Maar het was onbegonnen werk en de operatie werd snel begraven.

Bart De Wever kende die historie goed. Hij kwam jaren geleden al tot het inzicht dat er op de weg naar een politieke vertaling van de rechtse grondstroom in Vlaanderen twee structurele struikelblokken lagen in het Belgische en Vlaamse politieke landschap.

In het Belgische huis hielden de PS en CD&V elkaar in evenwicht als grootste partijen. Dat duwde CD&V als vanzelf naar centrumlinks, versterkt door de navelstreng tussen de Franstalige en de Vlaamse socialisten. In Vlaanderen kwam daar het cordon sanitaire bovenop dat op rechts zorgde voor een substantieel, onbruikbaar reservoir om tot een blok te komen dat ook in politieke macht kon worden vertaald.

Weg van ranzig bruin

Dat laatste struikelblok heeft De Wever in zijn eentje opgeruimd. Hij slaagde erin om uiterst rechtse en rechtse proteststemmen toch mee te krijgen in een salonfähig, positief rechts-liberaal economisch verhaal. Dat is de brede, rechtse stroom die behalve door de N-VA zelf ook maandenlang vertolkt is door het gros van de economen en menige ceo, van Luc Bertrand tot Fernand Huts. Die heeft De Wever perfect weten te capteren en hij heeft er, zoals gezegd, ook de forse rechtse franjes weten mee te verleiden.

Minstens zo straf is hoe De Wever datzelfde uiterst rechtse electoraat heeft kunnen lokken zonder zich daarvoor in een Geert Wilders-pak te hoeven hijsen. De N-VA mag racisme dan al relatief vinden, bij monde van Liesbeth Homans, maar ranzig bruin kun je de partij bezwaarlijk noemen. Ook inzake ethische kwesties (homohuwelijk, euthanasie) bevindt de partij zich eerder in het centrum en toont ze zich soms zelfs progressief.

Met de stemmen van Vlaams Belang en LDD erbij heeft De Wever in z’n eentje een Forza Flandria gesmeed. Geen lijstverbinding of kartel, evenmin een alliantie – zoals sinds 2002 in de partijnaam staat – maar één partij: een nieuw, Vlaams blok.

De N-VA staat daarmee alleen en groots op rechts. Maar die zege wordt meteen ook op twee fronten bedreigd. Zijn Forza Flandria moet het stellen zonder de rechtervleugels van CD&V en Open VLD. Die partijen bleven ongehavend, hoewel hun rechterzijde ook wel oren had naar het liberale, economische verhaal van economen en ceo’s. Omdat een tripartite mogelijk blijft, en zelfs versterkt werd, blijft ook dat deel van de door De Wever zo begeerde rechtse koek binnen de straal van het PS-vliegwiel.

Tweede bedreiging vormen precies zijn nieuwe kiezers, van LDD en Vlaams Belang. Die beloven een zeer kritisch, Grieks koor te worden binnen dat nieuwe, Vlaams blok. Er zal met argusogen worden op toegekeken dat de N-VA geen water in de wijn doet. En ook bokshandschoenen werp je niet zomaar af.

DS, 26-05-2014 (Filip Rogiers)