73 jaar is op de dag van vandaag best nog jong. Desondanks denk ik dat hij tevreden kon terugkijken op zijn levensloop en verwezenlijkingen. We kunnen er niet omheen dat Jean-Luc Dehaene veel betekend heeft voor de Belgische politiek. Het Sint-Michielsakkoord uit 1992 werd verwezenlijkt onder zijn premierschap. Dit akkoord maakte België officieel tot een federale staat. Ook hanteerde hij toen een stevig saneringsbeleid dat er voor zorgde dat de staatsschuld na vele jaren verminderde. Hierdoor mochten we uiteindelijk toetreden tot de eurozone.

Hij heeft ook mindere perioden gekend. Zo kreeg justitie het onder zijn premierschap stevig te verduren door het Dutroux-schandaal in 1996. Ook brak in 1999 de dioxinecrisis uit. De aanpak van Jean-Luc Dehaene werd niet altijd gepruimd en ik herinnerde dat ik me als kind reeds vragen stelde bij één van zijn bekende oneliners: 'Men moet het probleem pas oplossen als het zich stelt.' Hierna heeft hij zich een tijdje op de achtergrond gehouden. Tijdens de bankencrisis van 2008 werd hij crisismanager van Dexia. Hierbij heeft hij het goede voorbeeld gesteld door een topsalaris te weigeren. Hij is in elk geval een man met een rijke geschiedenis aan verwezenlijkingen.

Ik las dat hij in Frankrijk met zijn vrouw een koekjesfabriek ging bezoeken en dat hij daar bij aankomst onwel is geworden en onderweg naar het ziekenhuis is overleden. Jammer voor hem dat hij de koekjesfabriek niet meer binnen is geraakt, want buiten een harde werker was hij volgens mij ook iemand die kon genieten van de kleine geneugten des levens. Zo kent iedereen hem ook als een groot supporter van Club Brugge.

R.I.P.