Ik wordt er eigenlijk een beetje slecht gezind van om dit te lezen. Vroeger zorgde iedereen voor elkaar, iedereen was er voor elkaar. In zowel de moeilijke als de goede tijden. Nu lijkt het of we er enkel nog maar voor elkaar zijn in de goede tijden. Op de goede momenten waar we geen "last" hebben van elkaar zijn we er voor elkaar. Maar wanneer je elkaar juist nodig hebt, zijn we er niet meer voor elkaar. En dit is echt niet de bedoeling. We moeten juist klaar staan om mensen te helpen, met welk probleem dan ook. Maar dit is niet meer zo van zelf sprekend. Dit is te lezen in het artikel. Mensen die van kankerpatiënten af willen. Dat is voor mij onbegrijpelijk. In plaats van deze mensen te steunen en een hart onder de riem te steken. Willen we ze precies verstoten. Onze maatschappij is zo hard aan het veranderen dat we enkel nog maar het beste willen voor ons zelf. En niet meer aan de mensen rondom ons denken. Medeleven lijkt soms zeer ver te zoeken. Dit is zeer spijtig, want dit is een eigenschap dat goud waard is. Maar blijkbaar minder en minder in onze maatschappij te vinden is.