Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders. Mijn ouders scheidden toen ik nog heel klein was. Zelf huilde ik elke keer als ik moest wisselen van ouder.
Ik heb zelf nog een reden om niet voor co-ouderschap te gaan. Een kind heeft structuur nodig, elke ouder heeft andere regels en als kind moet je jezelf voortdurend aanpassen, dat is niet altijd even eenvoudig. Bij mama mag iets bijvoorbeeld niet, bij papa wel maar dan mogen andere dingen weer niet. Dit kan bij een kind veel frustraties naar boven brengen.
Met die hou-vast persoon ben ik het eens. Elk kind heeft wel een boontje voor de papa of mama, zelden voor allebei. Het afscheid elke week is dus zwaar maar het weerzien des te leuker.
Een 'goede' oplossing zal er nooit zijn vrees is. Gescheiden ouders hebben zal nooit leuk zijn. Een ideale regeling zal er ook niet zijn. Wat voor mijzelf het beste is of zou zijn geweest, is dat je als kind bij één ouders woont en de andere ouder woont in de buurt zodat hij/zij vaak op bezoek kan komen. Dit is niet altijd haalbaar, maar voor de kinderen hun structuur echt nodig hebben, is dit goed.
Als kinderen zelf zouden mogen/kunnen kiezen wanneer ze naar welke ouder gaan of wanneer de andere ouder op bezoek komt, zou het nog beter zijn. Spijtig genoeg is dit niet haalbaar.