Kinderen hebben zonder twijfel een vertrouwenspersoon/houvast nodig. En het is inderdaad volgens Maxime zegt, beter voor hun ontwikkeling dat ze deze niet telkens moeten afgeven. Ook mijn nichtje had hier enorme moeite mee. Elke keer als ze naar haar papa moest komen, weende ze. Niet voor lang, maar het is voor hen niet gemakkelijk. De kinderen hebben een vaste omgeving nodig waarin ze gezond kunnen ontwikkelen. Er zou dus inderdaad een betere regeling moeten zijn, maar van de voorstellen die in dit artikel gegeven worden, ben ik geen voorstander. In heel veel gevallen is het nu eenmaal niet mogelijk dat de ene ouder het kind opvoedt en dat de andere af en toe eens langskomt. Wie wordt de ouder die het kind zal opvoeden, wie moet er zijn tijd alleen met zijn kind opgeven,...? Het is geen gemakkelijke kwestie. Iemand die objectief is, zou kunnen helpen maar dan nog vind ik het niet rechtvaardig. In normale omstandigheden wil iedere ouder toch zoveel mogelijk bij zijn kind zijn? Er moet een andere regeling worden getroffen, maar dewelke, dat vraag ik me ook af. Het is niet de bedoeling dat er negatieve gevoelens ontwikkeld worden, maar het lijkt me ook niet de bedoeling dat kinderen vooral opgroeien met één ouder.