'Co-ouderschap vraagt te veel van jonge kinderen'
Vandaag om 06:12 door Kaatje De Coninck

Laat kinderen onder de zes jaar niet om de week wisselen tussen mama en papa, adviseren kinderpsychiaters. 'Pas de wet aan die dat promoot.'
Twee kinderpsychiaters, Christine Frisch-Desmarez en de Fransman Maurice Berger, waarschuwen voor nefaste gevolgen voor jonge kinderen die onder de 'week-week'-regeling vallen. 'We zien kinderen die last hebben van verlatingsangst, depressieve gevoelens, problemen om te slapen, eczeem en agressiviteit.’

'In hun eerste levensjaar doen ze dat bij voorkeur met één vaste verzorgingsfiguur, week na week wisselen is nefast voor een baby', zegt kinderpsychiater Jo Welens. 'Daarnaast is het belangrijk dat de ex-partner nauw betrokken blijft bij de verzorging, indien mogelijk een paar keer per week enkele uren langs komt, om dat dan geleidelijk uit te breiden.'

'Het belang van het kind te weinig aan bod is gekomen in de oorspronkelijke regeling rond co-ouderschap', zegt Hilde Seys, bestuurslid en klinisch psychologe bij het Z.O.L. Genk.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140418_061

Commentaar: Ik sta volledig achter het onderzoek. Uit mijn ervaring met vakken zoals psychologie, weet ik dat kinderen (zeker in de eerste levensjaren) nood hebben aan een houvast. Een figuur die er altijd voor ze is en waar ze bij terecht kunnen. Deze figuur om de zoveel dagen afgeven is negatief voor de ontwikkeling van het kind. Zoals uit het onderzoek blijkt, is de kans groot dat er negatieve gevoelens zoals verdriet en angst bij loskomen. In het verdere leven kan dit de basis zijn van allerlei trauma's zoals verlatingsangst. Kinderen zouden dus beter bij één van de ouders blijven. Dit is helaas niet gemakkelijk aangezien je als ouders telkens met twee bent en je met elkaar moet rekening houden. Er zou dus een betere regeling moeten komen in de opvoeding van het kind. De ouders op de hoogte brengen van deze problematiek is dan zeker en vast een must! Zo weten ook zij waar het over gaat en waarom het zo belangrijk is m.a.g. dat ze er veel sneller mee zullen instemmen. Er moet dan wel een goede communicatie zijn tussen de reeds gescheiden ouders (wat zeer moeilijk is in vele gevallen). Een derde persoon van buitenaf die objectie kan oordelen en tot een overeenkomst wil komen bij beide ouders, vind ik de beste oplossing.
Ik denk echter dat het vaak niet mogelijk is om dit allemaal te doen omdat ouders ook veel met hun kind alleen willen zijn (en weg van de andere ouder). Overleggen is dus de boodschap en het belang van het kind op de eerste plaats zetten. Als het kind dan ouder wordt, is een 50-50-regeling verstandiger.