Ze dreigen in lelijkheid te eindigen


De parlementen – zowel federale Kamer en Senaat als het Vlaams Parlement – zijn in hun laatste dagen echt niet goed bezig. Ze lijken hun best te doen om niet in schoonheid maar in lelijkheid te eindigen. Veel tijd om dat nog recht te zetten, is er niet.


In het Vlaams Parlement ontplofte dinsdag een bom, toen minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) drie oppositiepartijen, Open VLD en LDD en Groen, woedend van woordbreuk beschuldigde: zij zouden tegen hun beloftes in, toch gekozen hebben voor een vertragingsmanoeuvre door scheep te gaan met Vlaams Belang om het Onderwijsdecreet XXIV toch aan de Raad van State voor te leggen.

De oppositie zei dat ze dit alleen deed om de regering te straffen voor de ‘ongeziene diarree van late regeringsamendementen’.

De spanningen liepen gisteren nog verder op, tot de oppositie een oude brief bovenhaalde van de topvrouw van het GO-onderwijsnet waaruit zou blijken dat de minister ‘gelogen’ zou hebben over een standpunt van dat net.

Flagrant liegen in het parlement moet fataal zijn voor een minister.

De inzet is al lang niet meer het decreet of de wijze van indiening, maar ‘het gevecht’.

Dat is niet fraai, maar zolang de tekst van het decreet niet in de gracht terechtkomt, zijn de gevolgen voor de burgers beperkt.

Dat is anders op federaal niveau. Het scherpste conflict daar gaat over de wet over de naamgeving. Die is men overhaast aan het veranderen.

Verschillende partijen veranderden al verschillende malen van gedacht in dat dossier. Men wéét wel dat de teksten ‘onvolmaakt zijn’ maar legde ze toch ter stemming in de Kamer en gebruikte lepe trucs om snel gelijk te halen. Dat is wat telt.

Gisteren in de Senaat bleek dat er nog meer fouten in zaten dan tot dan gedacht werd. Toch keurde een meerderheid de wet goed.

Omdat het belangrijker was te winnen van de ander dan een goede wet te maken.

Is het fout ruzie te maken in de politiek? Absoluut niet. Politiek gaat over keuzen en over opvattingen en belangen die kunnen verschillen en die heftige emoties kunnen oproepen. Alleen moet men er op een deftige en respectvolle manier over beslissen.

Dat is niet het geval als het belangrijker is de tegenstrever te treffen dan een goede wet te maken.

Politici worden in zulke momenten vaak verblind door hun directe omgeving. Die vindt het voeren en het winnen van dat soort gevechten belangrijk.

De kiezers die vanop enige afstand toekijken, kunnen daardoor alleen gedegouteerd raken.


DS, 03-04-2014 (Gjuy Tegenbos)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB