Citaat:
|
Orgineel gepost door c*dric.willemsen
Stel dat ze jouw kinderen vermoorden, zou je dan ook akkoord gaan met het feit dat de moordenaar van jouw kinderen 5000 euro "schadevergoeding" krijgt? Om eerlijk te zijn, ik denk het niet...
|
Dat is ook meteen de reden waarom de rechterlijke macht niet uitgeoefend wordt door de slachtoffers, maar door een neutrale derde partij die weet waar hij/zij mee bezig is en de strafmaat objectief kan bekijken.
Trouwens, of nu mee akkoord ga of niet met de boete doet niet ter zake, de wet biedt de mogelijkheid nu eenmaal (met een reden waarschijnlijk) dus moet dat ook gerespecteerd worden, anders moet de wet aangepast worden.
Er zijn zoveel omstandigheden die kunnen leiden tot een misdaad (gebrekkige opvoeding, armoede, slechte vrienden, chantage, passie, jaloezie, druggebruik enz.) dat het niet altijd zo zwart-wit te stellen is. Er zijn ongetwijfeld zelfs moordenaars bij die na hun misdaad (als gevolg van zinsverbijstering of wat dan ook) onmiddellijk spijt voelen en zich dat voor de rest van hun leven niet meer vergeven. Het is niet te onderschatten wat het nemen van een leven met iemand doet. Let wel dat ik het hier niet heb over psychopatische (serie)moordenaars als Dutroux, Pandi en consoorten. Dat zijn nog aparte gevallen.
Dat slachtoffers niet de geschikte personen zijn om de strafmaat te bepalen, blijkt uit onderstaande VOLT-reportage. Vooral de getuigenis van Paul Marchal rond 7 minuten is in deze discussie interessant.
http://www.een.be/programmas/volt/v...rafmaat-bepalen
En om even terug te komen op het oorspronkelijke punt ivm procedurefouten. Die zijn inderdaad enorm frustrerend en schandalig, maar ook die wetten zijn er met een reden. Hoe het bewijs verwerkt moet worden, welke stappen politie moet volgen enz is allemaal vastgelegd in wetten om te vermijden dat onschuldigen achter de tralies gaan en om te vermijden dat er 'gefoefeld' kan worden met de rechtsgang. Dat diezelfde wetten soms in het voordeel van de schuldige werken, is een spijtige bijkomstigheid waar inderdaad wel eens over nagedacht moet worden.
Ik herinner me uit de cursus RZL overigens een soort parabel over een man wiens dochter doodziek is, maar de apotheker vraagt zoveel voor het enige medicijn dat hij het niet kan betalen. De man besluit in te breken bij de apotheker en het te stelen. Is dat gerechtvaardigd of niet?