
15th March 2014, 22:37
|
Registered User
|
|
Geregistreerd op: Sep 2013
Locatie: Kasterlee
Posts: 131
|
|
Na het lezen van dit artikel vind ik dat de neuroloog door deze conclusie te trekken veel te kort door de bocht is gegaan. Hij kaart wel een groot maatschappelijk probleem aan namelijk dat kinderen veel te snel in hokjes worden gestopt. Het is een etiket dat door de omgeving, maatschappij op ‘lastige’ kinderen wordt geplakt. Sommige kinderen vertonen soms onrustig gedrag, onoplettendheid of impulsiviteit, maar heeft het kind dan ineens ADHD. Tegenwoordig spelen de meeste kinderen ook niet meer buiten maar zitten heel de dag achter de computer of zitten op de PlayStation. De kinderen kunnen hun energie niet meer kwijt en staan hevig. Maar is hevig staan gelijk aan ADHD? ADHD houdt veel meer in dan druk zijn en is volgens mij ‘niet bewegen’ niet de oorzaak van ADHD. Dus we moeten ermee stoppen dat kinderen die drukker zijn dan andere kinderen de stempel ‘ADHD’ te geven. En met ‘we’ bedoel ik iedereen namelijk ouders, leerkrachten, vrienden en heel de maatschappij.
Onlangs op tv hoorde ik ook dokter Phill zeggen: ‘Tegenwoordig willen ze allemaal snel kinderen, maar zodra het kind anders is dan een normaal kind en zich geen raad meer weten, gaan ze naar een dokter en zeggen ze: los het probleem maar op, wij zijn radeloos. We hebben echt alles al geprobeerd! Met andere woorden: schrijf maar pillen voor, dan wordt het kind beslist rustig. De ouders zijn hier verantwoordelijk voor, dus leg dan ook de verantwoordelijkheid bij de ouders!” Hierin heeft hij volgens mij een groot deel gelijk. Het komt inderdaad wel eens voor dat sommige kinderen iets drukker zijn dan andere kinderen. Maar is dat dan zo erg? Moet het kind dan meteen Ritalin voorgeschreven krijgen om rustiger te worden? Het antwoord is hier volgens mij duidelijk “nee” op.
Ritalin is volgens mij ook helemaal niet goed voor het kind. In onze samenleving geven ze vaak het idee dat medicijnen het antwoord zijn op een probleem, op een gedrag. Dit zorgt ervoor dat een jonge generatie meer en meer vertrouwen krijgt in medicatie dan in zichzelf en de hulp van anderen. De neuroloog had dus beter kunnen zeggen dat ADHD veel te rap aan kinderen wordt gegeven. Maar zeggen dat het niet bestaat vind ik een stap te ver.
|