Dit lijkt mij logisch. Mensen met een probleem zien niet altijd in dat ze een probleem hebben en zullen daardoor ook minder snel hulp zoeken.
Wat ik mij afvraag: is dit enkel nodig voor leerkrachten? Wat doe je met een verpleegster die een drankprobleem heeft? Wat doe je met een depressieve buschauffeur?
Volgens mij moet men dit probleem breder zien en aanpakken.
Wat ik wel belangrijk vind, is dat men ook effectief een probleem of een ziekte heeft om thuis te kunnen blijven. Je hoort het maar al te vaak dat mensen van hun dokter ziekteverlof krijgen, terwijl ze nog heel goed kunnen (maar misschien niet willen) functioneren op de werkvloer. Vaak is dit afhankelijk van hun huisarts.
Misschien moet men inderdaad nadenken over een bindend advies, maar dan ook over een second opinion (dus niet enkel je huisarts die de diagnose stelt) zodat er minder mensen kunnen profiteren van het ziekteverlof.