Armoede is al lang niet meer de 'ver van mijn bed show' die het misschien vroeger wel was. Of was dit maar een illusie? De cijfers spreken voor zich en de vaststelling dat je buren zich ook in de hoek bevinden waar de klappen vallen zet ons aan het denken. Het confronteert ons met de harde realiteit. Als het met hen kan gebeuren, waarom dan niet met ons?

Marloe heeft het naar mijn mening bij het rechte eind wanneer ze spreekt over taboes en vooroordelen. Misschien hebben we deze 'wake-up call' wel nodig, want mensen die het moeilijk hebben om rond te komen gaan dit vaak verbergen voor de buitenwereld. Ze leven liever in schijn, dan dat hen het label 'armoede' wordt toegewezen. Hierdoor gaan ze ongewild de problemen vergroten, uit angst gemarginaliseerd te worden. Er moet duidelijk iets gedaan worden aan dit 'sfeertje'. Een open en verdraagzame houding tegenover iedere medemens, en in het bijzonder diegene die het met heel wat minder middelen moet doen, zou nog meer een basishouding moeten worden.