actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Steeds meer armen zijn tweeverdieners

‘Ik zie elke dag jongeren die denken geen toekomst te hebben’

Vanmorgen raakte bekend dat het aantal Vlamingen dat in armoede leeft en steun vraagt dit jaar met twintig procent is gestegen. Steeds meer van hen zijn tweeverdieners. ‘Het grootste gevaar dat dreigt voor die nieuwe armen, is uitsluiting’, zegt Peter Adriaenssens. ‘Daarom is er nood aan een mentaliteitsverandering’.

‘De cijfers tonen duidelijk dat er een groeiende groep nieuwe armen is’, zegt Peter Adriaenssens, kind- en jeugdpsychiater en voorzitter van het Kinderarmoedefonds . ‘Het zijn mensen die helemaal geen voorgeschiedenis hebben met armoede, maar er door samenloop van omstandigheden in verzeild zijn geraakt.’

Bestaat er een verkeerd beeld van die nieuwe armen?

‘Mensen denken bij armoede in eerste instantie nog altijd aan het “lege brooddozen-beeld”, kinderen die niet over de basisbehoeften beschikken. Maar gelukkig leven we in een land waar dat voor het overgrote deel van de mensen niet direct het probleem is. De aanpak van armoede is geëvolueerd van een strijd tegen de honger naar een recht op ontwikkeling. Mensen in armoede vandaag zijn degenen die niet kunnen deelnemen aan de diverse aspecten van de samenleving.’

Hoe komt het dat ook meer tweeverdieners in armoede verzeilen?

‘We kunnen niet anders dan vaststellen dat de woonkosten zeer snel stijgen. En ook de kostprijs van energie en voeding is toegenomen, terwijl de inkomens tijdens dezelfde periode redelijk gelijk zijn gebleven. Daardoor raken de reserves van mensen uitgeput. Bovendien maakt de crisis dat de middelen die worden ingezet op gelijkheid tussen mensen, beperkt zijn.’

Is er nog een te grote ongelijkheid tussen lonen?

‘Tijdens de huidige generatie is een grote groep lonen dichter naar elkaar toegegroeid. Maar dat belet niet dat er blijkbaar een groep is die alle disproporties mag aangaan. Als kinderpsychiater ben ik bijzonder geschokt door de discussie over hoe een loon van 650.000 euro al dan niet ‘waardig’ kan zijn. Ik zie elke dag jongeren die het gevoel hebben dat er voor hen geen plaats zal zijn in samenleving. Hun moeders en vaders verdienen tussen de 1.100 en 2.000 euro per maand. Hoe kunnen zij ooit die discussie begrijpen. Dat we het bijna logisch vinden dat die grote onevenwichten bestaan, is misschien wel het meest dramatische element van armoede.’

Is het aan de overheid om die armoede aan te pakken?

‘We zijn ervan overtuigd dat de strijd tegen armoede niet alleen een strijd is die de overheid moet leveren. De uitsluiting die dreigt voor nieuwe armen en hun kinderen kan bijvoorbeeld worden voorkomen als we ons allemaal anders opstellen. Er bestaan nog veel vooroordelen, zoals ‘die mensen moeten maar harder werken’. Het is daarom niet slecht dat mensen worden geconfronteerd met nieuwe armoede. Zo beseffen ze dat het ook iets is dat op een dag henzelf kan overkomen. Bijdragen om die mentaliteitsverandering tot stand te brengen, is voor een deel opkomen voor de toekomst van het eigen gezin.’

In oktober werd er met het Kinderarmoedefonds een oproep gedaan aan de burgers om te investeren in armoede. Hoe loopt die actie?

‘Cijfers over hoeveel er precies werd gestort, zijn er nog niet. We hebben wel vastgesteld dat we toen niet op de beste manier hebben gecommuniceerd. Dat kwam doordat we probeerden eerst de middelen te verzamelen voor het fonds, terwijl voor veel mensen op dat ogenblik nog niet duidelijk was waar het project over ging. In februari volgt een tweede etappe waarbij we opnieuw een appel zullen doen, maar dan op basis van een volledig projectenplan.’

Blog DS, 27-12-2013 (Samuel Hanegreefs)