Ik kan me wel vinden bij het stukje van Alexandra waarin ze ons vertelt dat liefde iets is dat je overkomt. Het geslacht van 'de tegenpartij' doet niet ter zake. De Kerk als instituut oogt in dit tijdsgewricht zeer weerspannig en ze denkt zeer rechtlijnig over o.a. homohuwelijken. Hierbij beroept de ze zich op haar eeuwen oude traditie, die moeilijk verstaanbaar is voor het gewone volk. De formele regel van de Kerk zegt dat mensen die homoseksueel georiënteerd als zodanig nooit gediscrimineerd mogen worden. Maar de communie en het huwelijk (lees wel: homohuwelijken) worden wel geweigerd. Dit is de formele regel! Dat het soms in praktijk anders is (homoseksuelen die wel ter communie 'mogen' gaan) is heus wel geweten door de Kerk. Het gaat niet over rechten, het gaat om de provocatie.

Scheiding van Kerk en staat speelt hier ook een onmiskenbare rol. Regeren met een heilig boek in de hand is middeleeuws en zorgt niet voor een welvarende rechtstaat. Landen die bestuurd worden met de Koran om o.a. het huwelijk via de grondwet onmogelijk te maken zijn hiervan een voorbeeld. De beslissingen van Kroatië om het homo huwelijk via de grondwet onmogelijk te maken en dus in feite te regeren met de bijbel is volgens mij tegen de regels van de Europese unie.