Het blijft voor mij ook nog steeds een moeilijke zaak. In eerste intantie zou ik zeggen, laat een kind niet langer lijden dan nodig en laat het een eigen keuze maken. Toch is er natuurlijk in sommige gevallen een kans dat het kind zijn leven terug kan beginnen opbouwen. Iedereen heeft goede en slechte dagen, als je dan een drastische keuze gaat maken op zo'n slechte dag, wat zijn de goede dagen die nog gingen komen dan nog waard? Bij een kind is de keuze voor euthanasie volgens mijn nog moelijker dan voor een volwassene. Een kind heeft nog een heel leven voor zich (of zo bekijken wij het vaak). Wanneer een volwasse op z'n veertigste vraagt voor euthanasie is dat jong maar men zal sneller zeggen dat ze toch het meeste uit het leven gehaald hebben. Bij een kind kan je dat niet. De regels gaan dus erg duidelijk moeten zijn wat betreft euthanasie bij minderjarigen. Het moet duidelijk zijn dat het niet zomaar kan en dat de situatie honderd procent uitzichtloos moet zijn voordat er stappen kunnen gezet worden.