Ik vind het heel onrustwekkend dat er maar een stemming nodig is om over het leven van minderjarigen te oordelen. Het onderwerp ligt natuurlijk erg gevoelig maar toch kan ik er helemaal niet achterstaan. Palliatieve verzorging kan ook een toevlucht bieden bij ondraaglijke situaties.

Er kunnen uiteraard erg schrijnende situaties zijn waarbij het voor sommigen lijkt dat euthanasie de enige juiste oplossing is. Toch lijkt mij dat zulk een situaties het beste kan bovenhalen in de mens. Hij moet dan zorgen voor de zwakke wat hem een zorgende en liefdevolle mens maakt. Deze zorg kan bestaan in het verzachten van het lijden.

Men weet nooit wat er kan gebeuren met een kind dat een zware ziekte heeft. Is het ook niet deels uit gemakzuchtigheid dat men zo'n kind gaat doden, omdat men het zichzelf niet wil aandoen om steeds zorg te moeten dragen?