Hier heb ik geen woorden voor. Als je zoiets met kinderen en baby's doet, ben je geen mens, maar een beest. Ook volwassenen moorden elkaar uit en dat is zeker ook heel erg, maar kinderen en baby's raakt een mens meer en dieper. We kunnen alleen maar hopen dat die gruweloorlog spoedig gedaan zal zijn. Hele steden en dorpen zijn van de kaart geveegd, veel Syriërs zijn dood en de kinderen die overblijven zijn totaal verloren. Dat moet gewoonweg verschrikkelijk zijn. Gisteren zag ik een hele mooie film waarin een vrouw zei dat ze zelf geen kindjes van zichzelf wil, omdat er al zoveel kindjes in nood bestaan. Die kindjes moesten voorrang hebben volgens haar en geadopteerd worden door mensen die het beter hebben. Wel, die zin heeft mij echt gegrepen en zal ik nooit vergeten. Wie weet adopteer ik ooit ook een kindje uit een oorlogsgebied of arm land. Daarmee help je toch één kind. In verhouding is dat niet veel, maar zelfs maar één iemand redden betekent al veel. Als ik dat ooit zou kunnen doen, dan pas zou ik mij echt een goed mens voelen.