Het is opvallend dat er weer heel wat campagnes worden opgestart om bestuurders en toekomstige bestuurders attent te maken op de gevaren van het verkeer, en dat is een goede zaak. Ik ben ervan overtuigd dat de emotionele aanpak meer effect zal hebben dan een rationele aanpak. De projectwerking ‘Getuigen onderweg’ wil de gevoelige snaar van leerlingen van het vijfde en zesde middelbaar raken door slachtoffers van een verkeersongeval hun verhaal te laten doen. Op deze manier zijn beginnende autobestuurders alvast gewaarschuwd en zien ze meteen in dat autorijden geen spelletje is, want dat je er je eigen leven en dat van anderen mee op het spel kunt zetten. Persoonlijk denk ik ook dat het verhaal van hulpverleners ingrijpend kan werken. Zij zijn tenslotte de eerste personen die actie ondernemen wanneer er een ongeval heeft plaatsgevonden. Zij zullen vermoedelijk ook erg ingrijpende verhalen kunnen overbrengen doordat ze vaak geconfronteerd worden met enorme ravages. Rond dezelfde periode is ook het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid (BIVV) van start gegaan met een campagne. Het BIVV wil ook inspelen op de emoties, maar zij doen dit met behulp van Ozark Henry. Hij schreef een lied waarin beelden en geluidsfragmenten van twee jongens voorkomen. Deze twee jongens kwamen om in een verkeersongeval, en via deze weg wil Ozark Henry een ode brengen aan hen en aan alle jongeren die verongelukt zijn. Hopelijk hebben beide sensibiliseringscampagnes het gewenste effect en zullen we op termijn kunnen vaststellen dat het aantal dodelijke verkeersslachtoffers afgenomen is.