In het eerste semester van 2013 zijn in ons land 28 treinen in hoofdspoor voorbij een rood licht gereden. Dat is op jaarbasis minder dan in 2011 en 2012, toen respectievelijk 91 en 75 rode seinen gepasseerd werden. Dat blijkt uit het antwoord van minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille op een schriftelijke vraag van Jef Van den Bergh (CD&V).
Er deden zich weliswaar geen ongevallen voor, maar in het eerste semester van 2013 werd wel 16 keer een eerste gevaarlijk punt bereikt, wat betekent dat een trein in de buurt van een wissel komt waar mogelijk een trein uit de andere richting nadert. Ook dat aantal gaat in dalende lijn. In de eerste helft van 2011 en 2012 werd immers in respectievelijk 22 en 23 gevallen een gevaarlijk punt bereikt.

De voornaamste oorzaken van seinoverschrijdingen zijn verstrooidheid, verkeerde interpretatie en externe verstoring of afleiding. Omdat treinbestuurders met minder ervaring meer risico lopen, worden ze de eerste vijf jaren van hun carrière extra opgevolgd. Als het sein in een tijdspanne van 24 maanden twee keer voorbij gereden werd, wordt dat geanalyseerd door een werkgroep. In 2013 was dat met 2 seinen het geval. Deze en andere preventieve maatregelen van Infrabel hebben volgens minister Labille resultaat. Hij verwijst hierbij naar het dalend aantal gevallen.

bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20131102_00820574
krant: De Standaard

mening: Ik vind het zeer positief dat hier aandacht aan wordt besteed. Een trein die door het roodlicht rijd kan heel gevaarlijk zijn. Ik heb soms al kinderen gezien die om toch maar hun trein te halen een spoor over steken. Moest er dan plots een te vroege trein aan komen zou dit wel eens slecht kunnen aflopen. Verder is het ook gevaarlijk voor een overweg, een slagboom die te laat dicht gaat in het extreemste geval. Maar ook vooral een goed voorbeeld. Als je een rood licht ziet voor een trein maar een trein die er toch doorrijd zet dit het openbaar vervoer in een slecht daglicht. Zo kunnen de mensen hun vertrouwen erin nog verliezen. Het bericht stelt ook dat het vaak gaat om verstrooide of afwezige machinisten. Dit vind ik niet kunnen. Ik begrijp uiteraard dat je met zo'n job niet altijd even atent kan zijn, maar het gaat wel om honderden mensenlevens die je vervoerd. ik vind het dan ook een zeer goed plan om deze mensen enkele jaren te volgen. Veilig verkeer boven alles!