Ik vind dat het 'voor wat hoort wat' principe niet mag worden toegepast op mensen die hulpbehoevend zijn. Ze hebben het zo al moeilijk genoeg en voor sommigen is werken ook echt niet evident. Er zijn bepaalde ziektes en problemen waardoor mensen nog moeilijk kunnen werken of zelfs buiten komen. Zo wil ik iemand met alzheimer of incontinentie de voorgestelde werkjes wel eens zien doen. Het is niet juist dat men van hulpbehoevende verwacht dat ze dit doen in ruil voor hun uitkering. Zo zet je een gigantische druk op de mensen om het toch te doen. En zonder die druk, zou dit een mooi initiatief kunnen zijn. Zoals al in het artikel wordt aangehaald; vrijwilligerswerk zou de eenzaamheid en het gevoel van nutteloosheid waar hulpbehoevenden zo vaak mee te kampen hebben, prima kunnen bestrijden. Het is dan wel van belang dat het initiatief van de hulpbehoevenden zelf komt, anders maak je hen alleen maar miserabeler door hen dit werk op te dringen en het lot van hun uitkering boven hun hoofd te hangen.