Ik voel me persoonlijk aangesproken als ik het artikel lees. Dit is geen goed teken, want ik denk dat we op de Thomas More Hogeschool Kempen toch deftig worden klaargestoomd voor het echte werk. Zowel op gebied van lesinhouden, didactische principes als praktijkervaring denk ik dat we toch wel goed zitten.
Met de mening van L*en van Overveld als ze zegt dat er geen onderscheid gemaakt mag worden tussen leerkrachten die uit het aso, tso of bso komen. Als je de lerarenopleiding met succes doorloopt ben je het waard om voor de klas te staan, eender welke voorgeschiedenis je hebt! Maar wat Pedro De Bruyckere zegt, dat de leerkracht een zeer belangrijke opdracht heeft in de schoolsituatie is ook waar. Ik begrijp dus wel dat men veel belang hecht aan een goede lerarenopleiding. In die zin kan ik het onderzoek dus wel appreciëren, men is bezorgd over de toekomstige leerkrachten van hun kinderen. En begrijpelijk ook. Welke ouder wil nu dat een leerkracht met een (te?) laag niveau hun kinderen onderwijst?
Het artikel dat Veronique Peeters hierbij aanhaalt, geeft toch wel een pijnpunt weer denk ik. Het gaat niet enkel over de lerarenopleiding zelf, ook praktijkervaring, stage is belangrijk. Door de mentoruren af te schaffen komt men geen stap vooruit. Want het is net zinvol dat leerkrachten met een minimum aan praktijkervaring een ervaren mentor krijgen om hen tips en tricks te tonen, om hen te helpen bij problemen. Door de mentoruren af te schaffen, schaft men voor een deel ook die 'bijstand' af. Want wie gaat er nu tips en tricks doorgeven als hij/zij daar geen tijd voor heeft?
Ik denk dat beide partijen (zowel de lerarenopleidingen als de minister) eens moeten gaan samenzitten zodat ze elk hun visies op tafel kunnen leggen. Misschien kan men zo tot een oplossing komen die voor beide partijen haalbaar is. In een conflict ben je immers altijd met 2.