Ikzelf heb meerdere tattoos en ik zorg er altijd voor dat deze niet zichtbaar zijn. Niet alleen tijdens het lesgeven op stage, maar ook bijvoorbeeld op mijn vakantiewerk (administratieve job waar ik niet in contact kom met leden of klanten).

Ik heb mijn tattoos vooral voor mezelf en hoef ik daarom ook niet mee te koop te lopen. Het gebeurde echter wel eens dat ik bijvoorbeeld mijn mouwen te hoog oprol en dat er een 'ministukje' zichtbaar is. Mijn leerlingen vroegen me wat ik op mijn arm had staan en ik heb toen gewoon heel kort geantwoord wat het was. Op de vragen 'waarom' en 'doet het pijn' en dergelijke heb ik toen niet geantwoord, maar gewoon gezegd dat dat misschien wel eens ter sprake zou komen of dat ik daar later op in zou gaan. De meeste leerlingen vergeten het dan en dan hoef ik er niet meer over te vertellen, als er echter een leerling na de les naar mij komt vertel ik het wel eerlijk, zonder al te veel details natuurlijk, omdat ze ook niet alles van mij moeten weten.

Er niet op in gaan geeft de leerlingen - naar mijn gevoel - het idee dat ik niets over mezelf kwijt wil en dat is niet goed voor de band met de leerlingen. Er te diep op in gaan hoeft ook niet, en daarom heb ik wel een goede manier gevonden denk ik ...

Ik kan heel goed begrijpen dat tattoos niet altijd geaccepteerd worden op de werkvloer, ook al heb ik er zelf meerdere. Ik ben dan ook van mening dat je een tattoo neemt voor jezelf, die een betekenis heeft voor jezelf. Andere mensen moeten dit ook niet zien. Mensen scheef bekijken of discrimineren omdat ze een tattoo hebben vind ik wel onterecht, maar ik vraag me af of de eigenaars van dit stukje kunst het soms ook niet uitlokken met - zoals eerder genoemde - hakenkruizen, gigantische prenten of bv doodskoppen. Als je zo'n tekening op een zichtbare plaats laat zetten denk ik dat je het maar moet 'accepteren' dat mensen hier iets over te zeggen hebben... (waarmee accepteren niet gelijk is aan 'het is oké dat zij klagen' maar wel gelijk is aan 'wat wil je, als iedereen het kan zien?')