La Haine situeert zich in een buitenwijk van Parijs, waar tijdens rellen tussen jongeren en politie een zwaar gewonde (Abdel) is gevallen. De film volgt gedurende 24 uur de reactie op die gebeurtenissen van een trio jongeren dat zich op een of andere manier wil wreken: Vincent, een jood, Hubert, een zwarte en Saïd, van Arabische afkomst. Ze willen 'iets' veranderen, eindelijk de samenleving laten voelen wie ze zijn. Als Vincent bij toeval een politiepistool in handen krijgt, dreigt hij ermee de eerste beste agent neer te leggen als Abdel het niet zou overleven. Als symbolen van multicultureel Frankrijk gidsen Vincent, Hubert en Saïd ons door het troosteloze leven van de randsteden. Niets is veilig voor hun verbale agressiviteit en ze reageren tegen zowat alles even driest. Maar toch spreekt uit hun houding ook solidariteit en relativeren ze hun eigen gedrag met een flinke portie humor. De haat die ze tegenover de samenleving en de sociale uitsluiting tot in hun botten voelen, blijft verbaal. Ook tijdens hun confrontatie met een rechtse skinhead, die ze in koelen bloede hadden kunnen ombrengen.
Regisseur Kassovitz trekt duidelijk partij voor de bijna naïef en ondoordacht rebellerende jeugd. Hij veroordeelt een gewelddadig optreden, maar een echte oplossing biedt hij niet. Toch laat hij ons aanvoelen dat communicatie de enige manier is om de haat naar de achtergrond te dringen. De grote verdienste van deze film is dat hij de malaise die de jongeren doormaken erg authentiek verfilmt en dit onderstreept met portretten van jongeren die hij noch als heiligen noch als duivels afschildert.
La haine is een verfilming van een tijdsbeeld, waarin de samenleving niet meer weet met welke middelen te vechten tegen wat men zo mooi als 'uitsluiting' omschrijft.

__________________
"Helden en getal zijn woorden die niet paren, leeuwen lopen in geen benden, veel kan zo weinig zijn. Macht van getal is zo vaak waan van macht. Wie zijn getal niet kent, kent zijn moed en één kan dan een leger zijn".- Cyriel Verschaeve -