'Jusqu'ici, tout va bien'


Tien jaar na de film 'La Haine' is er nog niets veranderd in de Parijse voorsteden.


Brandende auto's, schreeuwende jongeren en loeiende sirenes, gefilmd door cameramensen op de vlucht of amateur-camera's. De beelden roepen een dubbel gevoel op bij diegenen die jaren geleden de Franse cultfilm La Haine gezien hebben. Dat meesterwerkje van regisseur-scenarist Mathieu Kassovitz uit 1995 joeg indertijd een kleine schokgolf door de gevestigde orde in Parijs. Vooral omdat Kassovitz in interviews verklaarde dat hij met zijn film het wanbeleid van de lokale politiekorpsen wilde aanklagen.

In de razende openingsscène van La Haine staren de drie hoofdpersonages naar het tv-nieuws over de clash tussen hun molotovcocktails gooiende buurjongens en de zwaarbewapende politietroepen. Het vervolg van de film beschrijft hoe Saïd, Hubert en Vincent met zichzelf geen raad weten in de uitzichtloze voorstad, waar de gemoederen na de dood van een van de herrieschoppers niet meer tot bedaren komen.

Kassovitz kreeg voor zijn regie een Gouden Palm in Cannes. Toen hij met zijn filmploeg de rode loper betrad, keerden de agenten die moesten instaan voor de veiligheid hem ostentatief de rug toe. Tien jaar na zijn aanklacht tegen de hopeloze situatie van tienduizenden gezinnen in de Parijse banlieues blijkt dat zijn pessimisme - 'een oplossing voor de problemen heb ik niet', verklaarde hij - gerechtvaardigd was.

De metafoor die Kassovitz in zijn film laat vertellen door Hubert verwijst op een pijnlijke manier naar het non-beleid van de afgelopen tien jaar: 'Ik vertel je het verhaal van een man die van een flatgebouw springt en bij elke verdieping die hij voorbijvliegt zegt: " Jusqu'ici tout va bien, jusqu'ici tout va bien." Wat telt , is evenwel niet de val, maar de landing.'


Knack, 09-11-2005 (H.C.)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB