Het eerste wat er in mij opkwam toen ik dit artikel las was dat het niet aan de televisie op zich lag maar dat het wel zal afhangen van het soort programma's of films die bekeken worden. Net zoals met spelletjes. Kinderen die vechtspelletjes spelen hebben een grotere kans om agressiever te worden. Maar nu ik erbij nadenk, maakt dit niet echt uit bij televisie denk ik. Zoals hieronder al gezegd is is het gezonder voor kinderen om buiten te spelen, zich vuil te maken, te ravotten, kortom actief bezig te zijn in plaats van passief voor de televisie te zitten. Dit is trouwens ook niet goed voor de ogen om altijd naar een scherm te kijken, net zoals bij computers. Om even terug te komen bij de kern: Ik kijk ook redelijk wat series op televisie en dit werkt echt verslavend. Er is een aflevering voorbij en ik wil zo snel mogelijk een volgende bekijken. Als de afleveringen of seizoenen dan op zijn, dan lijkt het net of ik in een leeg gat val en zelf geen leven heb. Dan moet ik altijd terug een nieuwe soort bezigheid zoeken. Je wordt er dus inderdaad een beetje asociaal van. Wat ik ook heb is dat ik vaak het echte leven en alle mensen en gebeurtenissen daarin ga vergelijken met wat er in films of series gebeurd. In series of films is het vaak geromantiseerd, opgefleurd en is er vaak een happy ending. Dit is ook helemaal niet goed. Kinderen en volwassen mensen moeten leren dat er minder leuke dingen kunnen gebeuren in het leven, dat niet alles zo is zoals op televisie vertoond wordt. Er is duidelijk een verschil tussen fictie en non-fictie. Ik zou dus ook gewoon afraden om te veel televisie te kijken. Er zijn meer nadelen dan voordelen aan verbonden.