Israëlische aanval brengt strijd in Syrië dichter bij een regionale oorlog


Met twee aanvallen in twee dagen op doelen bij Damascus - waarvan die van gisteren een hele zware was - heeft Israël een einde gemaakt aan zijn eigen streven niet betrokken te worden bij de oorlog in Syrië. Een eerdere Israëlische operatie, in januari, kon nog afgedaan worden als een geïsoleerde actie, maar deze niet meer, zo blijkt ook uit de felle reactie van de landen in de regio.


Daarmee is de strijd in Syrië een stap dichter bij de regionale oorlog gekomen waarvoor gevreesd moet worden, al staat niet vast dat Iran en Hezbollah - de werkelijke doelwitten van de Israëlische aanval - inderdaad tot grootscheepse vergeldingsacties zullen overgaan. Maar ook als die uitblijven, heeft het Syrische conflict er nu een dimensie bijgekregen die de situatie alleen maar verder kan bemoeilijken.


Iraanse raketten

De Golfstaten waren al partij, vanwege hun steun aan de rebellen, en omgekeerd gold hetzelfde voor Iran en de Libanese Hezbollah, bondgenoten van president Assad. Daar komt Israël nu bij, met op de achtergrond de Verenigde Staten. En Rusland was al van de partij, altijd bereid het regime van Assad in de VN-Veiligheidsraad de hand boven het hoofd te houden.

Israël heeft geen officiële verklaring gegeven voor de aanvallen, maar via informele bronnen wel laten weten dat ze bedoeld waren om geavanceerde Iraanse raketten uit handen van Hezbollah te houden of te slaan. De eventuele repercussies voor de Syrische oorlog in zijn geheel, en voor de diplomatieke pogingen daarop invloed uit te oefenen, lijken voor Israël geen rol te hebben gespeeld.


Obama blijft passief toekijken

Het is twijfelachtig of Israël echt geen andere keuze had dan deze. De politiek van afzijdigheid die de regering-Netanjahoe tot dusver hanteerde, was een verstandige - nu heeft Assad er in de publieke opinie een welkom argument bij gekregen. Hij is het slachtoffer van 'Israëlische agressie', liet hij direct weten.

Voor de VS moet deze ontwikkeling reden zijn zich intensiever met Syrië bezig te houden. President Obama is beangstigend passief in deze zaak, ook nu weer, door Netanjahoe zijn gang te laten gaan. Ongetwijfeld vloeit dat voort uit het feit dat hier alleen maar slechte opties voorhanden zijn, maar dat rechtvaardigt niet een complete verlamming van de kant van Washington.

Nu deze oorlog een internationaler karakter krijgt, groeit de noodzaak van internationale diplomatie, uitmondend in gezamenlijke actie. Als er één moment is waarop Obama dat aan Rusland duidelijk moet proberen te maken, is het nu.


Blog Trouw, 07-05-2013

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB