Persoonlijk vind ik dat men in deze situatie toegang moet geven aan de vrouw tot wettelijke euthanasie. Hierbij kan de man niet in problemen komen, aangezien hij in principe niets doet, maar 'krijgt' de vrouw toch wat zij wil. Ik kan het zeer goed begrijpen dat als je niets anders kent dan pijn, je enkel je hoofd nog kan bewegen en je zelfs niet meer kan slikken, je niet echt meer wil leven. Op zulke momenten hebben deze mensen dan ook nog weinig levenskwaliteit, en meestal voelen zij zich dan ook nog eens erg schuldig omdat zij het gevoel hebben dat zij het leven van hun partner/kinderen/... ook nog eens 'verkwisten'. Zij zijn namelijk erg afhankelijk. Natuurlijk doet de familie alle zorgen met erg veel liefde (in de meeste gevallen toch), maar indien de persoon in kwestie gezond zou zijn zou het natuurlijk nog veel leuker zijn.