Dit is echt heel mooi verwoord en volgens mij zit er heel veel waarheid in. Je kan het leerkracht-zijn voor een deeltje leren, maar het moet ook al in je bloed zitten. Er zijn heel wat mensen die neerkijken op ons beroep en dat vind ik spijtig. Tenslotte willen zij dat hun kinderen goed onderwijs krijgen en leerkracht voor zich krijgen die gepassioneerd zijn door hun vak. Ik kan mij, zoals Veronique, de leerkrachten die stonden te brullen ook nog levendig herinneren. Toen wist ik al zeker dat ik nooit zo'n leerkracht wou worden, want iedereen keek tegen deze lessen op en dat is spijtig! Ik vond het vooral frappant hoe graag ik het ene jaar geschiedenis deed en hoe hatelijk ik het het volgende jaar vond en dit lag echt bij de leerkracht. Als iemand daar met veel passie staat, zijn 50 minuten zo voorbij en anders duurt het precies een eeuwigheid. Ik heb het vak economie ook gedeeltelijk gekozen omdat ik zo'n goede leerkracht had voor dit vak en zo iemand wil ik ook worden voor mijn leerlingen. Je kan nooit perfect zijn voor iedereen, maar het graag doen, geeft al heel wat positieve effecten.
Ik begrijp ook niet goed waarom mensen voor een klas blijven staan als ze toch maar heel de tijd zitten brullen, dan hebben zij daar toch ook geen voldoening aan? Vanaf het moment dat ik de job niet meer graag zou doen, zou ik iets anders gaan zoeken.