actualiteitsforums - Enkele post bekijken

Liefde is loslaten

‘Té bezorgd zijn, kan uw kind schaden', beweerde een criminoloog aan de KU Leuven eerder deze week in de krant. Uit zijn onderzoek blijkt dat meer dan een derde van de Vlaamse jongeren zegt dat de straten te gevaarlijk zijn om kinderen alleen naar buiten te laten. Dat onveiligheidsgevoel wordt hen volgens de onderzoeker ingepeperd door hun bezorgde ouders. Daar ben ik het volmondig mee eens!

Het is een gouden regel dat de wereld je eigen angsten weerspiegelt. Hoe banger je bent, hoe gevaarlijker ze lijkt te zijn. Hoe meer vertrouwen je haar geeft, hoe vreedzamer ze er uitziet. Hoe je de wereld ervaart, kun je veranderen door er anders naar te kijken. Het is een triest feit dat angsten overdraagbaar zijn op je kinderen. Gelukkig is vertrouwen dat evenzeer.

Bevrijd je van je angst! Ik heb een vriend die geen kinderen wil omdat hij niet tegen het verdriet kan als hen iets zou overkomen. Hij wil ook geen relatie met iemand van wie hij te veel houdt, omdat hij niet tegen het idee kan haar te moeten verliezen. Ik heb hem aangeraden in therapie te gaan.

Vorige week vertelde een vrouw mij op een receptie dat ze bij haar kind een chip had laten inplanten zodat ze hem altijd kon terugvinden als hij gekidnapt zou worden. Ik vroeg haar waarom ze daar zo bang voor was. Ze keek me verbaasd aan en antwoordde met een wedervraag: of ik de krant wel eens las? Er gebeurden de gekste dingen tegenwoordig.

We keken naar het zoontje dat buiten op het grasveld met een ander kind aan het hockeyen was. Hij was tien of elf. Ze hield hem, terwijl ze aan haar glas nipte, nauwlettend in de gaten. Ik zag zoveel verdriet in haar ogen. Ik vroeg haar of de jongen wist dat hij een chip onder zijn huid had, maar ze zei dat ze hem dat pas zou vertellen als hij daar oud genoeg voor was. Ze dacht dat achttien jaar daarvoor een goede leeftijd was.

Ze zag dat ik moest slikken. ‘Als ik het hem wel zou vertellen, zou hij altijd bang zijn', zei ze. Of misschien zou hij roekeloos worden en met iedereen meegaan. Ik dacht: ook u moet in therapie.

Ze liet de jongen ook niet alleen naar school fietsen. Ze bracht hem liever. Want een chip beschermde niet tegen onveilige verkeerssituaties. Ik zei dat andere kinderen wel gewoon fietsen. Ze antwoordde dat die ouders waarschijnlijk niet zoveel van hun kind houden als zij van hem.

Kinderen die leren dat de wereld gevaarlijk is, staan anders in het leven dan kinderen die leren dat ze mooi is en veilig. Als ik kinderen zou hebben, zou ik zorgen dat ze streetwise worden. Ik zou ze al die ervaringen gunnen die nodig zijn om zelfvertrouwen op te bouwen en weerbaarheid. Ze moeten eerst vallen om te leren dat ze kunnen opstaan.

Opeens kwam het jongetje binnen. Hij had een hockeybal tegen zijn borst gekregen. Ze raakte in paniek, riep naar de vader die met iemand anders in gesprek was en schold hem uit dat hij niet over zijn kind waakte. Ze sloot haar zoon in haar armen. Ik had zo met hem te doen. Al die angst die ze op hem projecteerde. Ik wist zeker dat hij zich schuldig zou voelen als hij wel zijn eigen zin deed. En dat hij als hij zich op een onbewaakt moment van haar angst zou losmaken, misschien in overdrive zou gaan. Want angst wordt gecompenseerd met overmoed.

Ik moest denken aan een oude vriend die na de dood van zijn moeder een motorfiets kocht en er meteen mee naar haar graf reed. Hij liet zijn motor voor haar grommen. Eindelijk mag ik doen wat jij me altijd hebt verboden, was zijn boodschap. Een paar maanden later is hij verongelukt.

Hoe hechter de band met de ouders, des te banger zijn jongeren. Ouders moeten daarom hun kinderen leren loslaten. Hoezeer ze ook van hen houden, nee, juist omdat ze van hen houden. Ze moeten zich oefenen in vertrouwen geven. Niet alleen voor hun eigen gemoedsrust, maar vooral voor het kind.

‘Als een jongere naar buiten gaat, gebeurt er misschien iets. Iets gevaarlijks, of ook iets moois', is de optimistische vaststelling van de onderzoeker van de KU Leuven. Hij maakt nieuwe vrienden of ontmoet een lief. Welke ouder zou zijn kinderen geluk willen ontzeggen?

DS, 05-04-2013 (Oscar van den Boogaard)