Het is slecht gesteld met de hulpverlening in dit land. Misschien is dat in het buitenland ook zo, maar daar heb ik geen informatie over. In ieder geval zijn er blijkbaar veel te weinig psychiaters en centra waar jongeren terecht kunnen. En als ze dan al een psychiater te pakken krijgen, kunnen ze maximaal één keer om de drie maanden op consultatie omdat die psychiater het ook zo druk heeft. Of ze kunnen in een psychiatrisch centrum wel op intakegesprek komen, maar daarna komen ze op een lange wachtlijst terecht eer ze in dat centrum terecht kunnen. Dat is toch geen hulpverlening meer?
Voor mij zegt dat niet alleen dat er te weinig psychiaters en centra zijn, maar voor mij zegt dat ook wat over de maatschappij waarin we leven. Was dit vroeger ook al zo? Of drijft de huidige maatschappij ons echt tot het uiterste?