Het beroepsgheim van een dokter is in vele situaties heel nuttig, maar in het opzicht van huishoudelijk geweld biedt het vaak geen oplossing. De patient heeft er geen baat bij dat de dokter hier in alle talen over zwijgt. Als de begeleidende arts niets kan ondernemen, dan is dit frustrerend voor beide partijen. De arts zou eigenlijk een diplomatisch figuur moeten zijn tussen het gezin en de politie. Slachtoffers van huiselijk geweld moeten beseffen dat er door hun verklaring naar een oplossingen kan worden gezocht.

Op het eerste zicht zou het misschien mensen kunnen afschrikken, maar wanneer je de stap zet om het aan je huisarts te vertellen dan hoop je eigenlijk al dat het probleem wordt aangepakt. De wijziging van de wet heeft het over spreekrecht, en niet spreekplicht. Het is belangrijk dat de huisarts en de patiënt samen naar een oplossing gaan zoeken.