Het onderwijs in België is zeer hard gericht op het schrijven. Vanaf dat de schoolpoort open gaat moet je als leerling notities nemen, oplossingen opschrijven, opstellen schrijven, antwoorden formuleren. Dit alles moet netjes gebeuren en bovendien liefst zonder schrijffouten. Alles moet leesbaar zijn want je moet het achteraf nog kunnen studeren om daarna (meestal) een schriftelijk examen te maken. Als je net op het lezen en (foutloos) schrijven uitvalt heb je dag in dag uit een serieuze last te dragen. Het is niet enkel tijdens het vak Nederlands dat je dan moeilijkheden kan ondervinden. Ook vakken zoals aardrijkskunde, geschiedenis,... richten zich op het schrijven en kunnen dus problemen geven. Dit vind ik zeer spijtig. De capaciteiten van de leerlingen worden op die manier niet objectief bekeken. Demotivatie is een logisch gevolg bij deze leerlingen. De pen (indien ze echt goed werkt (ik betwijfel dit)) kan volgens mij voor deze leerlingen een serieuze hulp zijn. De pen kan dan bekeken worden als een soort begeleider die steeds bij de leerling zit en wijst op fouten. Zo krijgen de leerlingen de kans om constant te leren uit hun fouten en moeten ze hiervoor minder naar extra bijlessen gaan. Dit bevordert dan weer de motivatie van deze leerlingen.
Dit doet niet weg dat er volgens mij veel te hard schriftelijk gewerkt wordt in het onderwijs. Voor leerlingen die niet uitvallen op de onderdelen vind ik het inderdaad een te eenvoudige oplossing. Spelling blijft belangrijk en moet aanwezig zijn in de school. MAAR het mag geen allesoverheersende zaak zijn.