Dat de personen die in een scheiding betrokken zijn moeten aantonen hoeveel inkomen ze hebben, zodat aan de hand daarvan de alimentatie kan berekend worden, vind ik niet meer dan normaal. Vele rechters kleven er maar een bedrag op, maar men houdt er geen rekening mee dat een lagere school kind minder kost dan een kind dat naar de middelbare school gaat. Daar moet men ook rekening mee houden vind ik persoonlijk. Wat betreft de afrekening van de buitengewone kosten, wat deze omvatten wordt normaliter duidelijk omschreven in het vonnis, maar ik vermoed dat er slechts enkele zijn die overgaan tot het betalen van deze kosten. Zelf zit ik ook in zo'n situatie. In het begin gaf ik de afrekening van deze kosten maandelijks. Tegenpartij vroeg zelf om dit driemaandelijks te doen. Omdat niet in het vonnis bepaald stond om de hoeveel tijd deze moeten doorgegeven worden deed ik dit ook. Ik heb dit jaren volgehouden, tegenpartij is nooit overgegaan tot een betaling hiervan. Het enige wat je hieraan kan doen, is dan terug gaan procederen, maar dan beginnen de advocaatskosten ook weer op te lopen, wat voor velen dan nog zwaarder wordt. Ik heb dan na lang de moed maar opgegeven om deze kosten door te geven en heb ze dus altijd alleen betaald. Als ze er nu een verjaringstermijn willen gaan opkleven, vind ik dat ze het soepelder moeten maken en de kosten minder zwaar moeten maken indien het betalen van deze kosten niet zou plaatsvinden.