Zelf ken ik iemand met een spierziekte, zij is voor de rest van haar leven gebonden aan haar rolstoel. Ik jullie opinie zeker, maar ik denk dat jullie jezelf eens in deze mensen hun plaats moet stellen. Vroeger dacht ik net zoals jullie, totdat ik effectief met zo'n persoon (en haar trouwe viervoeter) geconfronteerd werd. Zonder haar hond kan ze niets, kan ze het huis niet uit, kan ze geen sociale contacten hebben. Haar hond is haar enige kans op een beetje zelfstandigheid en vrijheid. Vorige zomer waren we aan het shoppen in Blankenberge, en we liepen de Casa binnen. Aangezien een jonge vrouw toch wel interesse heeft in spulletjes die haar huisje een beetje aangenaam en gezellig kunnen maken, dus haar hond ging, net zoals zij in haar elektrische rolstoel, mee naar binnen. Of het nu toeval was of niet, weet ik nog altijd niet, maar in het midden van de winkel liet ze een geldstuk vallen, dat ze net uit haar portefeuille gehaald had. Haar hond raapte het centje op commando van de grond. Als zij haar hond niet had gehad, dan had het centje er nu nog gelegen, aangezien zij deze dingen niet zelf kan. Een minuutje later kwam de gerante van deze winkel naar ons, en verzocht ons, op een zeer onvriendelijke manier, de winkel te verlaten. Puur omdat we een HULPhond bij hadden. Wij hebben effectief klacht neergelegd bij de politie, en zij tilden er toen ook al niet licht aan, en terecht.
Ik denk dat meer dan de helft van de bevolking niet beseft wat deze honden allemaal kunnen, en wat ze voor deze mensen betekenen. Ik kan jullie mening jammer genoeg niet volgen, want hulphonden zijn niet zomaar 'onhygiënische dieren'. Het zijn getrainde dieren, die geen dingen zullen aanraken zonder dat ze hier een bevel voor gekregen hebben. Nogmaals, stel jullie eens in de plaats van hulpbehoevende mensen. Dan zullen jullie je mening wel snel herzien.