Anders Breivik is van mening dat hij langdurig geïsoleerd wordt en te weinig beweging en buitenlucht krijgt. De Noorse massamoordenaar deed daarom aangifte tegen de plaatselijke minister van Justitie, Grete Faremo, voor marteling.
Breivik stelt in de aangifte ook dat hij mishandeld wordt. Hij noemt in die context specifiek het vele fouilleren en het 'uitingsverbod' dat voor hem geldt.

In de Noorse krant VG verklaarde Tord Jordet, de advocaat van Breivik, dat de terrorist vindt dat hij behandeld wordt als Hannibal Lecter, terwijl hij zich naar eigen zeggen voorbeeldig gedraagt.

Klacht wordt onderzocht

De Noorse politie verklaarde de klacht van Breivik grondig te zullen onderzoeken. Het ministerie van Justitie zei in een reactie dat alle gevangenen het recht hebben klacht in te dienen over hun behandeling. Het beloofde de onderzoekers alle benodigde informatie te zullen aanleveren.

Volgens Jordet heeft Breivik het gevoel dat de Noorse overheid hem tot zelfmoord probeert te drijven. De advocaat meent dat de massamoordenaar zijn verhaal opnieuw de buitenwereld in wil krijgen, maar voelt hij zich beperkt in zijn mogelijkheden daartoe.

77 doden

Anders Breivik pleegde in juli 2011 twee aanslagen in Oslo en op het eiland Utoya. Daarbij kwamen 77 mensen om. In augustus 2012 werd hij veroordeeld tot minimum 10 en maximum 21 jaar celstraf. Die straf kan echter verlengd worden als blijkt dat Breivik een gevaar blijft vormen voor de samenleving.

Bron: Standaard.be

Mening: Normaal ben ik niet van het principe dat ik me moei in zaken omtrent gevangenen zoals Breivik of Dutroux. Maar ik denk dat het in dit geval wel eens nuttig kan zijn om te bespreken. Ik ben er van overtuigd dat de advocaat gelijk heeft, en dat Breivik zijn verhaal nog eens naar buiten probeert te krijgen. Alles wat deze man doet is namelijk ziek, maar doordacht. Het feit dat hij enkele dagen voor de aanslagen zijn manifest publiceerde, of het feit dat hij de gevangenis in wilde gaan, en hierom de politie opwachtte. Ik ben er van overtuigd dat deze man zijn eenzaamheid als een recht mag beschouwen, niet als een marteling. De confrontatie met anderen zou hem meer pijn doen denk ik dan dat hij alleen, in zijn eigen veilige omgeving zit. Het eisen van extra beweging vind ik dan ook eerder egoïstisch. Tenslotte: als hij wil wandelen over het plein, dan moet het leeg zijn, dus om een man te laten bewegen, moet daarom de hele gevangenis maar minder bewegen? Neen, daar ben ik niet mee akkoord.