''Je kan zeggen wat je wil. Maar als er kennissen van jou een wildvreemde zo afslagen dan ga jij niet even thuis de hulpdiensten bellen om hen te verklikken ze. Ik weet niet of je het een beetje kent. Maar in de groep waar ik vroeger mee uit ging (waar 2 van deze jongere bijzaten), dan moet je niet meer in hun buurt komen hoor.''

De vraag die je op een dergelijk aan jezelf moest stellen is 'wil ik nog wel in hun buurt komen, na wat zij gedaan hebben?' Er bestaat overigens in Nederland iets als 'meld misdaad anoniem'. Dit veegt meteen alle argumenten van eventuele angst en wraak van tafel. Een van dit groepje geweldplegers had bij thuiskomst meteen anoniem een melding kunnen doen bij de alarmdiensten. Deze hele 'lijn' is in het leven geroepen om met dergelijke situaties om te gaan, en om wraakacties te voorkomen.

Er wordt zo mooi gezegd 'Ik ken deze jongens, ik heb de verhalen gehoord, slechts twee ervan hebben geschopt, etc..' Waarom is het dan overduidelijk op de camerabeelden te zien dat ALLE ACHT de jongeren geschopt en geslagen hebben? Uiteraard is het ook te zien dat een tweetal dit wat heftiger doet, maar dat betekent niet meteen dat de overige zes niets gedaan hebben. Men is schuldig en wordt alsnog betrapt via camerabeelden en de media. Achteraf gaan roepen dat je bang was om de politie te bellen en dat je 'minder' hard geschopt hebt dan de rest, is natuurlijk gewoon laf vluchtgedrag. Hier hebben wij in de Nederlandse taal een mooi spreekwoord voor: 'Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.' En dankzij de social media zijn deze blaren groter dan ooit. Een verdiende loon.