Maar daar gaat het mij niet om. Het gaat er mij om dat de leerlingen die, bv. in de eerste graad zitten, ook ouder worden. Wanneer er dan voor de klas iemand staat die zaken zegt dat ze dat thuis moeten doen, dat ze dat in alle stilte moeten doen want dan is er meer plaats voor leuke mensen, ... Dan gaan zij dat als 'normaal' beschouwen. Ook voor die leerlingen, denk ik dat je echt een genuanceerder beeld moet aannemen. Hoe moeten leerlingen zich voelen die een ouder, broer, zus, familielid, ... aan zelfdoding zijn kwijtgeraakt?

Eén tip: herzie je meningen en formuleer ze anders. Laat me duidelijk zijn: dat de man zijn vrouw mee de dood in wilde sleuren, keur ook ik absoluut af. En ik geef je gelijk dat de man geen andere mensen mee de dood in zou moeten sleuren. Maar je kan dan toch niet als alternatief plaatsen: de man zou het beter thuis, in alle stilte en alleen doen, zodat niemand er last van heeft? Je zou op de aandacht voor psychologen, dokters, ... kunnen wijzen, maar ook op ons als leerkrachten, opdat we jongeren weerbaar moeten maken in de maatschappij en hen moeten leren om te "spreken" en niet op te zadelen met het gevoel dat ze het thuis moeten doen, waar niemand er last van heeft!

__________________
"Zien wat juist is en het niet doen, is een gebrek aan moed."
Wouter Beke