Onze politici zingen wel voor het klimaat, maar doen niks

De klimaattop in Doha aan de Perzische Golf is weer een maat voor niets geworden. Na twee weken discussiëren en onderhandelen gingen de vertegenwoordigers van de verschillende landen uit mekaar met het zwakst denkbare akkoord : de oude Kyoto-afspraken worden verlengd tot 2020, zonder nieuwe initiatieven. “Mijn maag keert ervan om”, zegt weervrouw Jill Peeters. “Onze politici zongen mee met ‘Sing for the Climate’, maar zwegen in Doha in alle talen”, reageert ook Brigitte Gloire van Oxfam boos.

Lange tijd zag het ernaar uit dat Doha zou slagen waar de tops van Kopenhagen, Cancún en Durban jammerlijk faalden. De belangen waren te groot, zo heette het, en de druk ui groene hoek werd zo zwaar dat er wel een nieuw akkoord bereikt moest worden. Helaas. Ook deze keer gingen de grote landen uit mekaar zonder nieuwe engagementen.
Voor België volgde VTM-weervrouw Jill Peeters de situatie in Doha op. “Een paar dagen voor de top begon, was het al duidelijk dat de hooggespannen verwachtingen best wat bijgesteld werden”, zegt ze. “De sfeer was niet van die aard dat er spraakmakende overeenkomsten zouden getekend worden. Zolang er geen harde dollars mee te verdienen vallen of, erger nog, zolang de bijsturing van het klimaat geld kost, is geen enkele overheid bereid om het ecologische belang te laten voorgaan op het economische. We hadden stiekem gehoopt dat een aantal landen hun nek zouden uitsteken en toch straffe engagementen op tafel wilden leggen, maar iedereen zweeg. Gelukkig is Doha niet geëindigd in een Kopenhangen-catastrofe waarbij alle deelnemers aan de top met slaande deuren en in wegvliegende helikopters vertrokken. Dit keer werd er nog wel ruimte gelaten voor verdere afspraken, hoe vaag die ook kunnen zijn. En Amerika, het land dat tot nog toe geen millimeter bewoog, gaf te kennen dat het in de toekomst wel wil meewerken. Ondanks de mislukking van de top, is er reden voor heel gematigd optimisme. Iedereen spreekt nog met mekaar, misschien komt het op de milieutop van Parijs in 2014 weer goed. Ik word ziek als ik denk aan al die gemiste kansen, maar ik hoop dat minstens de kiem gelegd is voor succes over twee jaar.”

Knelpunt
Grootste knelpunt deze keer waren de afspraken over het terugdringen van de broeikasgassen. De strenge normen deden de verschillende landen, waaronder Polen, besluiten om zich uit het debat terug te trekken. Een trieste zaak, vindt Mathias Bienstman van de Bond Beter Leefmilieu. “De wereld is nog altijd op weg naar een onomkeerbare klimaatopwarming van vier graden of meer. Heel wat landen kwamen naar Doha zonder ambitie en zonder geld. Dat gebrek aan realiteitszin moet veranderen, anders is de kans op een globaal klimaatakkoord in 2015 nu al verkeken.” Dat het oude protocol verlengd wordt, vindt hij “positief maar totaal onvoldoende”. Bienstman: “De Europese Unie heeft Kyoto-doelstelling voor 2020 al zo goed als bereikt en zou het doel moeten aanpassen naar -30%. Dat is niet gebeurd.”

zwijgen
“De Belgische politici traden ongelooflijk zwak op in het financieringsdossier”, zegt Bogdan Vanden Berghe, algemeen directeur van 11.11.11. “België sloeg al een slecht figuur door zijn eerdere klimaatfinancieringsbeloftes niet na te komen, in Doha bleek ook dat ons land geen enkel cijfer op tafel wilde leggen voor ná 2013.”De inspanningen van de Belgische regering worden door Oxfam haast geridiculiseerd. “Het ergste is dat tal van Belgische politici wél meezongen met ‘Sing for the Climate’, maar in Doha in alle talen zwegen”, zegt Brigitte Gloire. “Melchior Wathelet zei geen woord in Doha, en Joke Schauvlieghe was niet een aanwezig.”

bron : HLN van maandag 10 december 2012

eigen mening:
Onze politici zongen dan wel mee met “Sing for the climate” maar werkelijk iets doen voor het klimaat in Doha zat er niet in. Voor geen enkele deelnemer trouwens en dat vind ik heel verontrustend. Ondanks alle signalen die onze planeet stuurt, sluiten onze politici wereldwijd de ogen.
Er is wel een akkoord dat het vorige protocol verlengd, maar dit is niet genoeg.
Door de economische crisis is er momenteel minder uitstoot, maar dit is slechts tijdelijk.
Gelukkig beseft Amerika nu ook dat er iets moet gedaan worden, en gaf het land te kennen dat het in de toekomst wel wil meewerken. (Daarvoor hadden ze wel de superstorm Sandy nodig.) En ondertussen gaat de opwarming verder. Zal de mensheid er in slagen de eerste soort te zijn op deze planeet die verantwoordelijk is voor zijn eigen ondergang?