De VN-klimaattop in Doha, die gisteren moest aflopen, speelt op verlengingen ‘wegens al te veel niet doorgehakte knopen'.
Waarnemers vrezen dat ook vandaag de eindmeet niet zal worden bereikt.
De 18de VN-klimaattop verliep volgens het bekende, moedeloos makende scenario. Tot op het laatst werd vooral ruzie gemaakt tussen rijk en arm en opnieuw waren overuren nodig die in het beste geval een slottekst zouden opleveren die, door zijn absolute vaagheid, geen enkele partij zwaar gezichtsverlies liet lijden. Maar die ook helemaal niets bijdraagt aan de oplossing van het klimaatprobleem.

Zoals bekend is het nog altijd de bedoeling van de wereldleiders om de aarde tegen het einde van de eeuw met maximaal twee graden te laten opwarmen. Dat is zo afgesproken op de beruchte klimaattop van Kopenhagen, drie jaar geleden, en het komt tegemoet aan de wetenschappelijke consensus dat meer opwarming nefast is voor de leefbaarheid op aarde. Maar ondertussen verschijnen steeds meer rapporten die stellen dat die tweegradengrens niet meer haalbaar is. Omdat we almaar meer broeikasgassen uitstoten, steven we af op een opwarming van 4 graden.

Het zullen vooral de armere landen zijn die daarvan de grootste gevolgen ondervinden. Zij liggen in de zones die het meest bedreigd worden en ze hebben veel minder financiële middelen om zich te wapenen tegen de verwoestende gevolgen van de klimaatverandering. Alleszeggend was de oproep in Doha van Naderev Sano, de hoofdonderhandelaar van de Filipijnen, waar de voorbije dagen bijna 400 mensen om het leven kwamen door de orkaan Bopha. ‘Terwijl we hier zitten te treuzelen, stijgt de dodentol in mijn land. Ik roep de wereldleiders op hun ogen te openen voor realiteit. Dit is wat zeven miljard mensen ons vragen te doen', zei hij met tranen in de ogen.

Meena Rahman van het Third World Network verwoordde het zo aan The Guardian: ‘Het is bijzonder deprimerend. In de teksten staat niets over geld of emissiereducties. Het gaat alleen over workshops en talkshops.'

‘Er is hier de voorbije twee weken inderdaad onderhandeld alsof de echte wereld niet bestaat', zegt Wendel Trio, directeur van het Climate Action Network. ‘Het voorzitterschap van Qatar heeft ook niet bijgedragen tot veel daadkracht.'

In Doha lagen drie agenda's op tafel: geld voor de arme landen, een vervolg van het Kyoto-protocol, en de voorbereiding van een nieuw globaal klimaatakkoord.

1. Het klimaatgeld. Daarover werd de voorbije dagen het hardst gebakkeleid. De arme landen vragen dat het rijke Westen hen geld geeft waarmee ze zich kunnen wapenen tegen de gevolgen van de klimaatverandering. De voorbije drie jaar werd daarvoor jaarlijks 10 miljard dollar overgemaakt. Maar dat Fast Start Mechanism loopt dit jaar af en er is alleen een akkoord dat er vanaf 2020 elk jaar 100 miljard dollar in een klimaatfonds gestort zal worden. De ontwikkelingslanden zitten dus acht jaar zonder structureel klimaatgeld.

Portemonnee dicht

Daarom eisten ze dat er een overbruggingsfonds komt waarin vanaf 2013 jaarlijks 20 miljard wordt gestort, een verdubbeling van het Fast Start Mechanism. Maar die boot hebben de rijke landen vakkundig afgehouden. ‘Eigenlijk had geen enkele westerse onderhandelaar een mandaat meegekregen om met geld over de brug te komen', zegt Trio. ‘De EU heeft geen gezamenlijk aanbod kunnen doen omdat verschillende EU-landen dat niet wilden. Ook de VS legden niets op tafel omdat dat een bevoegdheid van het Congres is en dat heeft op dit moment andere financiële katten te geselen. En ook Japan, traditioneel een gulle gever, hield de portemonnee dicht.'

Uiteindelijk zijn enkele Europese landen (Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië, maar België niet) wel apart met geld over de brug gekomen, waardoor zij de komende drie jaar ongeveer 8 miljard euro zullen overmaken. Maar dat blijft natuurlijk ver verwijderd van de jaarlijkse 20 miljard die de ontwikkelingslanden vragen.

2. Kyoto II. Het Kyoto-protocol is het enige akkoord dat landen verplicht hun uitstoot van broeikasgassen te verminderen, maar het loopt eind dit jaar af. De Europese Unie gaat ermee akkoord een Kyoto II te ondertekenen. Probleem: veel impact op het klimaat zal dat verdrag niet hebben. Belangrijke vervuilers als Rusland, Canada en Japan, die wel aan Kyoto I gebonden waren, doen niet meer mee. En ook de EU zal haar uitstoot tegen 2020 met slechts 20 procent verminderen, een doelstelling die nu al bijna gehaald is. ‘Kyoto blijft eigenlijk alleen als juridisch kader overeind, een impact op het klimaat heeft het nauwelijks nog', zegt Trio.

‘En als iedereen de indruk krijgt dat de tweede Kyoto-periode een lege doos is, zal dat de onderhandelingen over een globaal klimaatakkoord hypothekeren', zegt Mathias Bienstman van de Bond Beter Leefmilieu.

3. Een globaal klimaatakkoord tegen 2020. Het is nog altijd de bedoeling dat tegen 2015 een klimaatpact wordt gesloten dat tegen 2020 in werking treedt en waarbij alle grote vervuilers (dus ook de VS en China) verplicht worden hun uitstoot te verminderen. In Doha moest vooral gesproken worden over een werkprogramma dat moet uitmonden in dat globale akkoord. Trio: ‘Ook daarvan is bijzonder weinig in huis gekomen. Eigenlijk staat er niets concreets op papier.'

Bron: De Standaard
Datum: 8 december 2012

'Klimaattop is ALWEER klimaatflop'. De titel van dit artikel beaamt Nic zijn mening, maar ook die van mij. Er wordt te weinig vooruitgang geboekt.
Het artikel geeft wel duidelijk weer waarom er geen vooruitgang is. De kloof tussen rijk en arm wordt weer bevestigd. De arme landen eisen geld van de rijkere landen,
zodat ze zich kunnen wapenen tegen de nakende klimaatcrisis. De rijke landen houden de boot af, en dat is jammer.

Het negeren van de klimaatcrisis heeft ernstige gevolgen, en op termijn niet alleen voor ontwikkelingslanden. Zo wordt het Fast Start Mechanism dit jaar afgesloten, wat betekent dat de ontwikkelingslanden acht jaar zonder structureel klimaatgeld zitten. Als de armere mensen geen geld krijgen om de schade te beperken, zijn de overlevingskansen nihil.
Een ander groot probleem is de opvolging van het Kyotoprotocol. Op zich wel een goed initiatief om samen te werken aan de klimaatcrisis, maar veel impact gaat het verdrag niet meer hebben. De belangrijkste vervuilers doen niet meer mee aan het verdrag... Ze zouden de landen moeten verplichten om deel uit te maken van dit verdrag, wegvluchten is geen oplossing.

Er moet dus heel dringend iets veranderen, de landen moeten een consensus bereiken waarin ze allemaal akkoord gaan met de acties die moeten gebeuren om de klimaatcrisis tegen te gaan. Als we gewoon verder doen zoals we bezig zijn, gaat er van onze 'vrij goede' aarde niet veel overblijven...