actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Personal stuff: 'Waarom is anti-Bush vaak gelijk aan anti-Vl. Blok?

Reactie van 7/10 op de mail van een student waarom een anti-Bushhouding blijkbaar vaak ook samen gaat met een anti-houding tegen het Vlaams Blok...

Het allergrootste bezwaar - ik schrijf alleen dit: je zal de volgende jaren nog wel andere argumenten van mij te horen krijgen: ik weiger mij te laten verleiden tot elke vorm van zwart-wit denken waarin de tegenpartij het steeds maar weer moet afleggen omdat wij 'nu eenmaal beter zijn', of omdat wij 'de goei zijn'. In 'onze' wereld zijn de relaties tussen mensen en bevolkingsgroepen van divers pluimage nu eenmaal te complex om uiteindelijk een oplossing te kunnen vinden in gelijk welk denken in termen van 'wij' en 'zij'.

Het blijft mij - niet in het minst ook als mens die zich ook vandaag nog voor een heel stuk kan en wil(!) herkennen in de kern van de christelijke boodschap - verbazen maar zeker ook pijn doen dat mensen met 'brains' zich hiertoe al te makkelijk laten verleiden. Vandaar dat ik de notie van 'pre-emptive strike' sowieso niet genegen kan zijn, vooral niet als blijkt dat elke vorm van 'brain' zich hierbij heeft laten platwalsen door buik, macht en geld... En vandaar ook dat ik in een 'global world' - of je dat laatste nu wil of niet - een terugvallen op al te eng-nationalistische voorstellingswijzen geen perspectief op een (betere) toekomst kan vinden...

Wil dat laatste zeggen dat ik vierkant gekant zou zijn tegen de notie van bv. een 'Europa van de regio's'? Of dat ik mij zou kunnen vinden in een softie-houding van 'laat maar over mij heen lopen'? Of dat ik per definitie elke vorm van krachtdadig optreden tegen (tiranniek) onrecht ongenegen zou zijn? Zeer zeker niet! Maar ik zal steeds blijven uitgaan van een 'voorkeursoptie voor diegenen die het een pak minder goed hebben dan ikzelf', al is het maar om zelf nooit te vergeten dat ik zelf veel chance heb gehad 'bij geboorte': ik heb zelf al een heel stuk van de wereld gezien, en mijn conclusie is bij thuiskomst altijd dezelfde: 'wat een geluk dat ik 'toevallig' hier geboren ben!' Ik wil dit laatste nooit of te nimmer vergeten bij gelijk welke van mijn uitgangspunten of bij gelijk welke les waar ik 'studenten onderwijs', al ben ik mij er van bewust dat ik daar lang niet altijd even goed in slaag...

'The magic word' is - en zal voor mij ook blijven: 'empathie', 'inlevingsvermogen', 'perspectiefwissel'. Vanuit de allerdiepste overtuiging dat een wereld waarin die kwaliteiten van generatie tot generatie kunnen overgedragen worden, ook en vooral in het onderwijs, effectief en op lange termijn weliswaar, ongetwijfeld die 'betere' wereld' waar we allemaal naar uitkijken, in zicht zal kunnen brengen! De ontgoochellingen die we hierbij zelf op korte termijn zullen oplopen, die zullen er inderdaad ongetwijfeld zijn, en vermoedelijk moet je al 'sterk in je schoenen staan' om je hierdoor niet (direct) te laten ontmoedigen. En een goeie levenspartner (lief, vrouw), je geloof of levensovertuiging, én je vrienden (familie) en/of collega's zijn hierbij essentiële steunberen... Alleen moet het besef bij velen nog groeien dat die laatste er niet vanzelf zullen komen, maar dat je eigen instelling en je eigen 'kijk op het leven' minstens voor een stuk mede bepalend zijn voor deze laatste gegevens...

Als het leven 'hard' kan genoemd worden, is het vooral omdat bij niet-weinig mensen jammerlijk genoeg de overtuiging ingang heeft kunnen vinden dat men 'recht heeft op geluk' (misschien bedoel ik dit wel bij de verwijzing naar al te goedkope Disney- & Hollywoodmessages), zonder daarbij de eigen 'vanzelfsprekendheden' ook maar enigszins aan een vorm van kritisch zelfonderzoek te (willen!) onderwerpen...

PLEASE, DON'T!

Barst