Griekenland krijgt een nieuw pakket noodhulp van 43,7 miljard euro. Dat zijn de ministers van Financiën van de eurolanden, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds vannacht in Brussel na een marathonvergadering overeengekomen.

Al voor de derde keer probeerden de onderhandelaars afgelopen nacht de deal rond te krijgen. Na twaalf uur onderhandelen gaven de kredietverleners "onder voorwaarden" groen licht voor het vrijgeven van de noodhulp waardoor Griekenland een faillissement kan afwenden. Het bedrag van 43,7 miljard euro komt er door de samenvoeging van verschillende schijven.

Een deel van het geld was eerder al beloofd. Zo komt tegen uiterlijk 13 december 34 miljard vrij: ruim tien miljard rechtstreekse steun en bijna 24 miljard via het noodfonds EFSF om de Griekse banken te steunen. Begin 2013 moet dan nog eens tien miljard vrijkomen voor Griekenland, maar daar zijn opnieuw voorwaarden aan verbonden.

Maar aan dit nieuwe pakket noodhulp zijn wel voorwaarden verbonden. De Grieken moeten hun overheidsschuld op lange termijn fors verminderen: tegen 2020 tot 124 procent van het bruto binnenlands product en tegen 2022 tot onder de 110 procent. De cijfers zijn niet rooskleurig: tegen 2014 zou het tekort oplopen tot 190 procent.

Maar in tegenstelling tot waar veel analisten op hadden aangedrongen, komt er geen schuldkwijtschelding. Onder meer Duitsland is daar fel tegen gekant.

Wel komt er een reeks maatregelen om de schuldenlast voor Griekenland onder controle te houden. Zo kan Athene een plan opstellen om eigen overheidspapier opnieuw op te kopen, met behulp van noodfonds-obligaties (debt buyback). Zo moet Griekenland kunnen vermijden dat de intresten oplopen.

Griekenland zal ook goedkoper geld kunnen lenen van de andere landen in de eurozone. De winsten die de nationale banken in andere landen, dus onder meer in België, maken op Grieks staatspapier, worden doorgestort naar Athene. En Athene krijgt ook meer tijd om leningen terug te betalen.

In ruil voor het steunpakket moest Griekenland opnieuw een hele reeks strenge besparingen invoeren. En ook de komende maanden en jaren moet Athene die afspraken naleven om te kunnen rekenen op de Europese steun. Zo moet de regering nieuwe besparingen invoeren als de al ingevoerde bezuinigingen vertraging oplopen.

"Betere toekomst voor Griekenland en voor eurozone"

De Griekse minister van Financiën reageert tevreden op de deal. "Hiermee kopen we meer tijd om de hervormingen door te voeren", zegt Stournaras.
"Dit gaat niet alleen om het geld. Dit houdt de belofte van een betere toekomst in voor de het Griekse volk en voor de eurozone in zijn geheel", verklaarde Jean-Claude Juncker (foto) na afloop van de marathonzitting. "Ik geef toe dat dit een zeer moeilijke deal was", aldus nog de voorzitter van de eurogroep, die benadrukte dat iedereen "zeer belangrijke inspanningen" heeft moeten leveren.

EU-Commissaris voor Economie Olli Rehn had het dan weer over "een reële test voor de geloofwaardigheid" van de eurozone. "En we konden het ons niet veroorloven om te falen voor deze test."

In verschillende landen moet het akkoord wel nog door het parlement worden goedgekeurd.


Bron: deredactie.be
Datum: Dinsdag 27 november 2012

Bespreking: De Griekse problematiek is al een veel te lange tijd een heikel punt gebleven en mijn mening is enkel sceptischer aan het worden. Er moeten besparingen komen, er moet een mentaliteitsverandering komen, er moeten leningen bijkomen, er moeten jobs bijkomen, ... allemaal goed en wel, maar HOE gaan ze dit aanpakken?
Geld blijven gooien haalt op korte termijn misschien resultaten, maar zolang ze geen (haalbare) plannen maken voor de toekomst zie ik er geen verbetering in.
Het artikel haalt aan dat er voor al het geld dat de Grieken krijgen, er voorwaarden gekoppeld zijn. Helaas weten we nu al zo goed als zeker dat die voorwaarden niet bindend zullen blijven, want als een land niet kan betalen en het failliet is... dan komen er geen sancties omdat het niet verantwoord is een geheel land met alle inwoners te straffen voor fouten die ze niet zelf begaan hebben. Misschien is het ook een beetje gemeen om het zo te formuleren, maar ik ben echt benieuwd naar hoe dit gaat escaleren en vooral hoe de Europese Unie hiermee zal omgaan gedurende de komende jaren.