Wennen aan Dexia-strop


Hebt u ook dat knellende gevoel ter hoogte van de hals? Probeer er maar aan te wennen. Dat is de Dexia-strop die we allen samen dragen, nog jaren, zelfs decennia. Na vroegere reddingsoperaties, in 2008 en vorig jaar, heeft de restbank opnieuw 5,5 miljard euro nodig om niet te kapseizen. Daarvan draagt de Belgische belastingbetaler 53 procent of 2,9 miljard. We kunnen kermen, vloeken of wenen. Maar we kunnen geen kant meer op.


Het is haast onmogelijk om na te gaan hoe de precieze verdeling van de lasten tussen België en Frankrijk, de twee hoofdaandeelhouders van Dexia, deze keer is gebeurd. Dat was ongetwijfeld de bedoeling. Enerzijds dragen we verhoudingsgewijs meer bij dan vroeger was afgesproken bij de kapitaalverhoging. Anderzijds vermindert de blootstelling van België aan een mogelijke ondergang van Dexia met ruim 10 miljard. En voorts wordt er op onnavolgbare wijze geschoven met de risico's in de Dexia-portefeuille.

Niemand kan dus precies bepalen hoe het nieuwe Frans-Belgische evenwicht is. Maar het vereist weinig inzicht in onderhandelingstechniek om te weten dat hier geen grote Belgische overwinning kan zijn geboekt. Al lang voor de Dexia-crisis was duidelijk dat de Fransen op cynische wijze het hoofdzakelijk Belgische spaargeld aftapten naar hun eigen riskante projecten. Er zijn zeker ook in België groteske fouten gemaakt, maar evenwichtig is de structuur van de groep nooit geweest. De lasten van het ternauwernood afgewende faillissement zijn van meet af aan buiten proportie op Belgische schouders gelegd. Er is geen bewijs dat de Belgische onderhandelaars zich dit keer in de doeken hebben laten doen. Maar ze spelen wel al vier jaar met barslechte kaarten.

Hoe diep de miserie is, blijkt uit het feit dat we voortaan praktisch niet meer vergoed worden voor de waarborg die we Dexia verlenen. We staan, ook na de verlichting die gisteren werd afgesproken, dag in dag uit nog steeds voor meer dan 43 miljard euro garant, zonder enige tegenprestatie van betekenis. De reden is simpelweg dat Dexia niet in staat is een redelijke vergoeding te betalen. Om dat wel mogelijk te maken, zou de kapitaalverhoging wellicht minstens dubbel zo groot hebben moeten zijn. Dat Europa een dergelijke verborgen subsidie blijkbaar tolereert, geeft aan dat er geen andere oplossing is. Kortom: een kei kan je niet villen.

Er zullen in de begroting 2013 en nog vele jaren nadien zware offers worden gevraagd van alle burgers in dit land. Het is ontzettend bitter dat dat in hoge mate moet dienen om de gevolgen van schandelijk gedrag in de financiële sector te delgen. Het zou nog bitterder zijn als achteraf zou blijken dat we onder invloed van Franse chantage bovendien een oneerlijk groot deel van die last moeten dragen.


DS, 09-11-2012 (Bart Sturtewagen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB