actualiteitsforums - Enkele post bekijken

Onvermogen aangetoond

Het ACV heeft het Generatiepact van de federale regering afgewezen. Daarmee is definitief het onvermogen aangetoond van de vakbondsleiders om hun achterban voor te bereiden op het onvermijdelijke. Topman Luc Cortebeeck heeft zijn nek ver uitgestoken, maar moest gisteren het futiele van zijn pogingen erkennen. Al voor hij de finale vergadering in ging, sprak hij van ,,ondersteunende acties'' die de onderhandelingen over ,,bepaalde punten'' moesten beïnvloeden. Hij had kennelijk ingezien dat het geen zin meer had voor de aanstormende trein te gaan staan. Zijn verdienste is dat hij het tenminste geprobeerd heeft. De top van het ABVV deed die moeite zelfs niet en onderging de druk van de basis willoos, onder het motto: we zijn hun leiders, we moeten hen volgen.

Daarmee oogsten de syndicale leiders wat ze jarenlang hebben gezaaid. Door zich op te stellen als louter verdedigers van verworven rechten in plaats van als garanten van de duurzaamheid van de sociale zekerheid, hebben ze hun achterban in de waan gelaten dat ,,neen'' een antwoord was. De vraag is echter niet: ,,Moet er wat veranderen?'', maar: ,,Hoe kunnen we tijdig bijsturen zodat we rampen voorkomen?''

Wie ons sociale model een goed hart toedraagt, kan niet anders dan zijn volle steun verlenen aan rationele, doelgerichte pogingen om het van de ondergang te redden. Als het niet lukt, zullen het de zwaksten zijn die daarvan het meest te lijden hebben.

Dat betekent dat iedereen die enige maatschappelijke verantwoordelijkheid draagt, het aan zichzelf verplicht is om dit inzicht uit te dragen. Mensen wijsmaken dat het met de vergrijzing allemaal wel zal meevallen en dat er helemaal geen ingrepen nodig zijn, is geen aanvaardbare optie.

Het zal altijd moeilijk zijn om iedereen aan boord te hijsen bij een grondige ingreep op het verwachtingspatroon zoals deze. Juist daarom is de educatieve opdracht zo belangrijk. Het is echt wel mogelijk om mensen duidelijk te maken dat je niet de boter kunt hebben en het geld van de boter. Dat verschijnsel maken ze iedere dag in hun eigen leven mee. Waar het aan schort, is niet aan het besef bij toplui in sociale organisaties dat het roer om moet, maar wel aan de bereidheid om die slechte boodschap te brengen aan diegenen die van hen leiding verwachten.

De gemakkelijke weg is aan de kant gaan staan en neen zeggen. Dat is wat de komende dagen zal gebeuren. Onder het mom van de hervonden eenheid onder de werkers krijgen we een serie acties. Het ACV moet zich in bochten wringen om uit te leggen waarom staken anderhalve week geleden onzin was, maar nu noodzakelijk is. Het gezag van Luc Cortebeeck is dramatisch aangetast, waardoor de regering een onschatbare bondgenoot kwijtspeelt. Het ABVV dat zijn relevantie in het debat had verloren, krijgt weer het initiatief in handen. Maar om wat ermee te doen?

DS, 19-10-2005