Zelf kan ik het me ook moeilijk voorstellen dat er zoveel kinderen zijn met ouders die een drugs- of drankprobleem hebben. Dat cijfer is inderdaad verontrustend hoog. Ik vind het goed dat het VAD de focus op het kind legt, in plaats van op de ouders zelf. Meestal worden er voor de verslaafden praatgroepen en afkickprogramma’s georganiseerd. Zij krijgen alle hulp, maar er wordt vaak te weinig aan de omstaanders, en dus ook de kinderen, gedacht. Zij lijden eveneens onder die verslaving, daarom is het belangrijk dat er aan hen ook aandacht wordt gegeven zodat ze het gevoel krijgen dat ze er niet alleen voor staan. Hen aanmoedigen om te praten geeft hen de mogelijkheid om met het probleem proberen om te gaan.
Ik denk wel dat er ook nog veel kinderen zullen zijn die blijven beweren dat er geen probleem is. Hen ga je niet kunnen bereiken via het JAC of de druglijn. Voor die kinderen en jongeren zal het VAD nog een ander initiatief moeten vinden.