Iedere vrouw, ieder kind en iedere zwangerschap is verschillend. De gevolgen van alcoholconsumptie tijdens een zwangerschap zijn dus moeilijk in te schatten. Sommige kinderen lopen hierdoor hersenbeschadiging op of worden geboren met een onherstelbare groeiachterstand. Sommige zwangerschappen eindigen hierdoor in een miskraam en sommige zwangerschappen verlopen vlekkeloos ondanks dat het kind geregeld meedrinkt.
In mijn omgeving heb ik al heel wat zwangere vrouwen een glas wijn zien drinken zonder schaamte. De afwezigheid van die schaamte is te wijten aan onwetendheid. Wanneer ik mijn mening over alcohol tijdens de zwangerschap duidelijk maak, reageren heel veel mensen dat één glas wijn geen kwaad kan. "Je moet je goed voelen als mama en een gezellig avondje met een glaasje wijn hoort daarbij. " "Tegenwoordig is iedereen overbezorgd." "Vroeger werd daar zo belachelijk niet over gedaan." "Mijn moeder heeft tijdens alle zwangerschappen gedronken en gerookt. Er is toch ook niets mis met mij of mijn broers!" ... Ik wil anderen de les niet spellen over hoe zij hun kind moeten opvoeden maar ik moet eerlijk toegeven dat ik het moeilijk heb om steeds medelijden met hen te hebben als achteraf - na een zwangerschap waarin ze dagelijks rookten en/of geregeld een glas wijn dronken - hun kindje zeer vaak ziek is. Ik heb medelijden met dat kind maar ik begrijp niet dat de ouders niet inzien dat het misschien verstandig had geweest om hun gewoontes aan te passen aan de behoeften van hun ongeboren kind. Zelfs wanneer het kindje ziek is, blijven ze roken. Oké, ze gaan buiten staan. Maar beseffen zij dan echt niet dat de schadelijke stoffen ook in hun kledij kruipen!? Kledij dat het kindje enkele minuten later in zijn/haar mond steekt, of waar het zijn/haar hoofdje in verbergt op zoek naar het "veilige" gevoel bij mama of papa... Ik spreek hier echt niet over de "marginale gevallen". Verstandige mensen die oprecht gelukkig zijn met de komst van hun kind... Goede ouders die perfect weten hoe ze hun kind willen opvoeden. Ze lezen pedagogische boeken en kijken naar de Supernanny... maar beseffen niet dat hun ongezonde gewoontes veel schadelijker kunnen zijn dan eens een keertje niet consequent reageren.
Ik begrijp dat het zeer moeilijk kan zijn om die gewoontes op te geven en dat het niet voor iedereen haalbaar is om van de ene op de andere dag volledig te stoppen. Maar als de gezondheid van je kind nog niet voldoende motivatie is om er voor de volle 100% voor te gaan, wat dan wel? Ik vind dat iedere zwangere vrouw moet stoppen met drinken en roken. Als je echt een verstokte rookster bent, hoor je te stoppen vooraleer je probeert om zwanger te worden. Word je ongepland zwanger? Dan stop je vanaf dat je weet dat je zwanger bent. Moet dat van de ene op de andere dag? Neen, als je echt zwaar verslaafd bent, is het beter om dit af te bouwen maar doe dit dan onder begeleiding van je gynaecoloog. Zij/hij weet precies wat de beste manier is om dit te doen. Je hoort dan af te bouwen om uiteindelijk te stoppen, niet gewoon gedurende je zwangerschap minderen (al zou dit voor sommigen al een grote vooruitgang zijn). Dat mensen alcohol niet opzij kunnen schuiven, vind ik nog onbegrijpelijker. Wie echt alcoholverslaafd is, dient daar toch echt wel eerst iets aan te doen alvorens ze aan kinderen begint... en wanneer het puur om het gezellig glaasje wijn tijdens een etentje gaat, is het toch niet zo moeilijk om dit op te geven?
Ik denk dat een campagne, zoals door anderen hier al werd vermeld, inderdaad geen slecht idee zou zijn. Volgens mij beseffen heel wat mensen niet wat de schadelijke gevolgen kunnen zijn van deze ongezonde gewoontes tijdens een zwangerschap aangezien het voor mij onbegrijpelijk is dat je ,ondanks dat je dit weet, het toch nog doet... Daarnaast vind ik het ook een goed idee dat de vader solidair is met de moeder. Als vrouw moet je zoveel opgeven tijdens je zwangerschap en als man kan je gewoon je leven blijven leiden. Je bent samen zwanger! Gelukkig is er nu een rookverbod waardoor je als zwangere vrouw toch nog gezellig mee op café kan want enkele jaren geleden was je bijna verplicht om thuis te zitten. Vaarwel sociale leven... en als je man dan wel nog naar het café trok dan kon je ineens de eenzaamheid verwelkomen. Maar uiteraard zijn er nog steeds zaken die je als (hoog)zwangere vrouw niet kan doen omdat ze te gevaarlijk of te zwaar zijn en soms is dat frustrerend. Begrip en solidariteit lijken me dan wel het minste wat je van je partner kan en mag verwachten. (Denk ook aan het vaderschap gaan vieren enkele uren na de bevalling... "Hey mannen, pintje pakken? Heel de nacht doorzakken? Morgen gans de dag zagen wegens een gigantische kater? Mijn vrouw is bevallen, die ligt super moe in bed, onze kleine ernaast, ze gaat deze nacht nog 20 keer mogen opstaan en ze heeft echt nog veel pijn dus het lijkt mij een goed idee dat ik mij daar vanavond, vannacht en morgenvoormiddag niet meer laat zien. Ze heeft al 9 maanden dat kind alleen gedragen dus nu heeft ze mijn hulp ook niet nodig. " Wie bedenkt zoiets?!)