Hoe je de situatie ook draait of keert, het is en blijft gewoonweg pure dierenmishandeling. Het feit dat de katjes in orde zijn en niets aan hun “filmdebuut” hebben overgehouden, neemt niet weg dat de katten weldegelijk in de lucht zijn gegooid. Op de beelden zien we dat men enkele doeken over de trappen heeft gelegd om de scherpe kanten weg te werken. Helaas werden deze doeken niet opgespannen en haalt het dus helemaal niet uit of deze er nu wel of niet liggen. Dit doet mij denken aan praktijken waarbij katten van een dak worden gesmeten om te zien of ze steeds op hun pootjes terechtkomen. Mensen die dergelijke zaken filmen kunnen in mijn ogen niet als kunstenaar bestempeld worden. Het feit dat de filmmakers, na protest van hun eigen technici, er de brui aan gaven, wil ook wel zeggen dat men echt te ver ging.

Ergens moet ik ook wel toegeven dat de heisa omtrent deze situatie sterk wordt opgeblazen. Een heel item + een live ondervraging van Jan Fabre in Ter Zake, talloze artikels, internetfora die worden volgeschreven, … Op het net vind je ook al heel wat reacties terug die de filmmakers een gevangenisstraf toewensen. De Facebookpagina van Jan Fabre staat ondertussen vol met doodsbedreigingen. Dat lijkt mij nu wel net iets te ver te gaan. Een fikse geldboete en eventueel een verbod voor het gebruik van de beelden lijkt mij realistischer.

Het is helaas wel zo dat men in de kunstwereld bijna per definitie controversieel en schreeuwerig uit de hoek moet komen om de aandacht op je kunst te vestigen. Denk maar even terug aan Yann Bronder, een studente uit Aalst die enkele maanden geleden in een mediastorm terecht kwam omdat zij zogezegd katten zou doden voor een kunstproject. Uiteindelijk bleek dit niet waar te zijn en wou zij gewoon aantonen tot wat de media in staat is. Het is jammer dat kunst controversieel moet zijn om in de spotlights te staan. Ik ben er van overtuigd dat we in de toekomst vaker met dergelijke zaken geconfronteerd zullen worden.