Een kind met drie ouders?

Artikel | 25 oktober, 2012 - 9:59


De technologie om menselijke eicellen te ‘verbeteren’ door het genetisch materiaal van twee moeders te combineren, is klaar voor toepassing. Dat schrijven wetenschappers deze week in Nature.

De onderzoekers van Oregon Health & Science University pasten met succes een zelf ontwikkelde techniek toe om het kern-DNA uit een eicel te verwisselen met dat uit een eicel van een andere vrouw, zonder het mitochondriale DNA te verhuizen. De zo bekomen eicel bevat na de transfer het kern-DNA van de moeder en het mitochondriale DNA van de donor. De wissel kan van nut zijn wanneer de moeder defect mitochondriaal DNA bezit, wat kan leiden tot langs moeders zijde erfelijke – en vaak fatale - aandoeningen. Baby’s die via deze vorm van in-vitrofertilisatie geboren zouden worden, zijn vrij zijn van de mitochondriale defecten die hun moeder op de natuurlijke manier zou hebben doorgegeven.

De wetenschappers probeerden hun techniek 65 keer uit. Minstens 13 bevruchte hybride eicellen groeiden door tot normaal uitziende prille embryo’s, en hadden dus een baby kunnen opleveren wanneer ze terug in een baarmoeder waren geplaatst. Dat willen de onderzoekers nu graag ook aantonen. Ze hebben daarvoor al een aanvraag ingediend bij de Food and Drug Administration (FDA). Het onderzoek - en vooral de toekomst ervan – zal het ethische debat over het gebruik van embryo’s voor wetenschappelijk onderzoek ongetwijfeld doen oplaaien. Niet alleen omdat de onderzoekers een kind met drie ouders (twee moeders en een vader) op de wereld willen zetten, maar vooral omdat het in feite gaat om de eerste genetische modificatie van menselijke eicellen. De eerste bezorgdheid – een kind met drie ouders – willen de wetenschappers alvast van tafel vegen, gezien er 23.000 genen uit de kern van de moeder komen en amper 13 genen uit het mitochondriale DNA van de ‘tweede’ moeder. (kv)

Bron: http://eoswetenschap.eu/artikel/een...met-drie-ouders

Dit artikel post ik als reactie omdat de bron van dit item toch een andere invalshoek heeft. De Morgen is een mediabron die nieuws wil verzamelen, maar EOS is een vaktijdschrift waar de nadruk meer ligt op het wetenschappelijk, het onderzoek en dergelijke.

Toch blijft het een erg grote stap in de wetenschap en in de problematiek van de onvruchtbaarheid, wat de laatste jaren ook alsmaar meer en meer aan de orde is. Het feit dat er nu meer mogelijkheden zijn om die kunstmatige bevruchting te doen slagen, is een eens zo goed teken. Ik denk ook dat deze techniek meer en meer geperfectioneerd kan worden, zodat op lange duur ook geen overtollige zygotes in de prullenbak bewaren. Dit zou goed zijn voor de morele kant van heel dit principe. Dan kan er nooit meer discussie zijn of bezwaren tegen het proces van kunstmatige bevruchting!