Ik heb dit artikel zelf van iemand doorgekregen en ik moet zeggen dat ik die persoon heel dankbaar ben. Niet alleen omwille van dit artikel, wat op zich al een geweldige voorruitgang is, maar ook omdat dit onderwerp perfect aansluit bij het doel van mijn onderzoeksproject.

Homosekualiteit wordt in het algemeen verkeerd begrepen door een gebrek aan kennis en inzicht rond het thema. De jongeren in kwestie gaan vaak door een heel zware periode om zichzelf te kunnen aanvaarden zoals ze zijn. Want net zoals Pascal Smet zegt, je kiest er niet voor om zo te zijn! Dat kan ik enkel maar bevestigen uit eigen ervaring. Gay-bashing, homohaat en homofobie zijn termen die mij hard raken, het niet mogen gebeuren! Als individu gehaat worden of zelfs fysiek en emotioneel aangerand worden, vind ik absoluut schandalig! Als slachtoffer kan je hier enorm onder lijden, want het gaat ten slotte om een aanval op je persoonlijkheid, op je identiteit en op je algemene leven en toekomst.

Ik vind dan ook dat er in het onderwijs meer aandacht moest besteed worden aan dit onderwerp, vooral uit een bredere context. Leerlingen en jongeren worden enkel maar ingelicht over de beleving hiervan, dit is absoluut niet voldoende. Er is ook zoveel aandacht rond de pestproblematiek, rond discriminatie, waarom niet rond homoseksualiteit? Dit is in mijn ogen zelfs een subthema binnen de twee voorgaande termen!

Er is nog werk aan de winkel, maar dergelijke berichten kunnen een geruststelling zijn wat betreft je identiteit. Niet enkel als belever, maar ook als toekomstig leerkracht/opvoeder vind ik het heel belangrijk dat jongeren kunnen zijn wie ze vanbinnen zijn. Ze moeten dit ook kunnen tonen op een manier die ze zelf kiezen!