Mijn mening: De pubertijd is een moeilijke tijd waar het zelfbeeld, de persoonlijkheid, zich vormt onder de druk van hormonen en een natuurlijke (chemische) ‘oorlogsvoering’ in het lichaam (en hersenen). Het is normaal dat de gedachtegang van het ene uiterste naar het andere zwiert, het wordt gevaarlijk wanneer het in een uiterste blijft steken. Grote gedachten, kleine signalen. Maar kan/wil de buitenwereld die signalen wel opmerken? De omgeving kan het ook in de hand helpen: kleine meningen, grote gevolgen. Er zijn altijd andere opties, ook al lijken die te zwaar om te dragen. Verdraagzaamheid, vriendelijkheid: kleine moeite, grotere ruimte om te groeien.