BRUSSEL - Bijna de helft van de jongeren kent iemand die uit het leven is gestapt. De meesten hebben ook begrip voor zo'n beslissing en één op de vijf denkt ook zelf geregeld aan zelfdoding.
Vijftien procent van de jongeren geeft toe meermaals per jaar aan zelfdoding te denken, nog eens zeven procent speelt meermaals per maand tot zelfs dagelijks met die gedachte. Dat blijkt uit een enquête bij tweeduizend Vlaamse jongeren tussen 13 en 20 jaar door de landelijke jeugddienst In Petto.

Een hoog cijfer? Bij In Petto maken ze zich ook zorgen om die andere 78 procent. ‘Van de jongeren die wel aan zelfdoding denken en in de enquête zeggen dat ze die gedachten met iedereen delen, kun je je afvragen hoe ernstig het is', zegt Dominique Verschueren van In Petto. ‘Maar wat met de anderen? Denken ze écht niet aan zelfdoding, nemen ze zichzelf niet serieus of geven ze niet graag toe dat ze die gedachten hebben? Dat zijn belangrijke vragen, want uit ons onderzoek blijkt dat de meesten er níet graag over praten. Het is dus mogelijk dat ze het ook bij het invullen van de enquête hebben geminimaliseerd.'

Taboe

Vijf procent van de jongeren heeft meermaals geprobeerd een einde te maken aan zijn of haar leven, maar ook die jongeren zeggen dat zelden hardop. ‘Wie het wel aan iemand toevertrouwt, doet dat meestal alleen aan leeftijdsgenoten. Ze weten wel dat professionele hulpverleners bestaan, maar die stap is vaak groot. Ook ouders en zeker leerkrachten staan heel laag op de lijst van geprefereerde gesprekspartners.'

Volgens Verschueren zijn zelfdodingsgedachten nu nog te veel een taboe. ‘Jongeren groeien op in een cultuur van maakbaarheid waar je je eigen geluk kan reguleren. Een Facebookprofiel is bijvoorbeeld een etalage van al de goede dingen die een jongere meemaakt in zijn leven. Daar lijken donkere gedachten niet in te passen.'

22/10/2012, bron: De Standaard.

Eén op vijf jongeren heeft ooit al gedacht aan zelfdoding, dat betekent wanneer er 20 leerlingen in je klas zitten, maar liefst 4 van de 20 denken aan zelfdoding. Dat is zorgwekkend...

Wat ik meeneem uit dit artikel is dat leerlingen met dit probleem de stap niet durven zetten om erover te praten met professionelen. De drempel om erover te praten met een vertrouwenspersoon is te hoog. Het is natuurlijk moeilijk om iemand aan te spreken met de boodschap dat je denkt om uit het leven te stappen. Het is iets verschrikkelijk om te horen als leerkracht, maar ik denk dat we er allemaal bewust van moeten worden dat het wel effectief kan gebeuren en dat leerlingen dan wel echt hulp nodig hebben. Op een gepaste manier reageren en hulp bieden voor de leerling is noodzakelijk.

Een ander artikel in de Standaard vertelt over een nieuw actieplan dat zelfdoding tegen 2020 met de helft moet dalen in vergelijking met 2000. Het plan bevat een paar heel mooie alternatieven, zoals een netwerkgroep voor ouderen en een lespakket rond depressieve gedachten bij jongeren.